در بازی آخر تیم ملی بازی با ژاپن علی دائی عالی بود

آخرین بازی مقدماتی ایران در راه جام جهانی 2006 آلمان دیروز در یوکوهاما زاپن برگزار شد. نتیجه بازی دیروز با ژاپن مثل بازی رفت در تهران(2-1) شد فقط این بار ژاپن برد! و اول گروه نیز شد. البته هیچ فرقی نمی کند جز اینکه ممکن است در رده بندی ماهانه فیفا ژاپن از ما جلو بزند که البته آن هم خیلی مهم نیست.فقط چیزی که مهم است این است که در بیست دقیقه اول بازی نفس ما بند آمد!... چون اگر میرزا پور نبود احتمالا اوضاع گل های خورده ما بد می شد! البته میزا پور هم تلافی کرد و گل دوم را عملا او به خودمان زد!!! واکنش حسین کعبی که توپ را با دست از درون دروازه ما برگشت داده بود، خیلی جالب بود، چون بلا فاصله سمت کمک داور که اعلام گل کرده بود رفت و سعی می کرد که توجه او را به مونیتور بزرگ ورزشگاه جلب کند تا او بفهمد که گل نشده است!!! حسین آقا حواسش نبود که آن همه دوربین بلاخره خیلی واضح به همه نشان می دهند که اولا توپ از خط گذشته ضمنا شخص خودشان – البته از سرفداکاری! – توپ را با دست بیرون کشیده است. نیک بخت واحدی اصلا خوب نبود و معلوم نشد چرا بازی می کند، برهانی نیز کاری از پیش نبرد. ضمن اینکه من از ایمان مبعلی غیر از یکی دو شوت به سمت چهارچوب چیزی ندیدم، و جواد کاظمیان هم که اصلا مثل اینکه داخل بازی نبود. یکی دو بار هم که پاسهای علی دائی را خراب کرد که نزدیک بود علی آقا را از فرت عصبانیت سکته بدهد. از جدیدی ها ففط مجتبی جباری خوب بود. ولی ازهمه اینها گذشته شما بازیکن موثرتر از علی دائی سراغ دارید؟ یک ضربه در نیمه اول به تیر دروازه زد و یک پنالتی هم خودش گرفت و ضمنا خودش هم تبدیل به گل کردتا حداقل آمار گل ملی خودش به یکصد و پنج گل برسد که فعلا دست نیافتنی به نظر می رسد. واقعا که این کاپیتان علی دائی یک استثناست. من یکی آرزو می کنم به این زودی ها خداحافظی نکند. همچنین امیدوارم او دوباره به تیم خود پرسپولیس برگردد!... بالاخره پرسپولیس زلزله خانه تمام نوابغ فوتبال ایران بوده است و همچنان خواهد بود.