با منابع طبیعی چه می کنیم؟

با نگاهی گذرا به حاشیه های تهران به جز مساله ساخت و ساز در پهنه های خطرناک - روی زونهای گسله و مناطق خطرناک از دیدگاه خطر زمین لغزش - مساله مهم دیگری که به چشم می آید، تجاوز به حریم منابع طبیعی است. آنچه که در شمال تهران پارس - جاده گردنه قوچک - ، منطقه سوهانک، دارآباد، کاشانک، گلابدره، دربند، ولنجک، شمال اوین و کن رخ داده است حکایت از تجاوز به حریم منابع طبیعی و ساخت و ساز در چنین مناطقی دارد. کار به جائی کشید که در ارتفاع بیش از 1800 متری نیز ساخت و ساز ادامه یافته بود ولی ظاهرا شهردار جدید تهران جلوی این کار را گرفته اند. آنچه که در حاشیه های اطراف تهران رخ داده چه در غالب انبوه سازی، چه در غالب جاده سازی - به ویژه جاده دماوند که از کنار پارک سرخ حصار عبور می کند- و چه در غالب ساخت خانه های نامقاوم از سوی طبقات کم درامد و حاشیه نشینان همگی محیط زیست را تخریب و زندگی را در دراز مدت برای ساکنان تهران مشکل تر خواهد کرد. آنچه که نام بردم به شمال تهران مربوط بود ولی عینا در جنوب تهران هم می توان این مساله را دنبال کرد. منابع طبیعی ارث پدری کسی نیست که آن را با خیال راحت - و دور از چشم ماموران شهرداری یا دولتی از سازمانهای دیگر و یا نهادهای غیر دولتی که نگران محیط زیست هستند تخریب کنیم. متولی ان هم باید دولت باشد و نهادهای غیر دولتی باید به عنوان ناظران نگران موضوع را دنبال کنند. روزنامه آینده نو با اختصاص یک صفحه که هر روز مسائل زیست محیطی در آن مطرح می شود، از این جهت باید ستوده شود.