اهميت تجربه مستقيم در آموختن علم

امسال به دانشجویانم پیش از آغاز تعطیلات نوروز پیشنهاد کردم که نکاتی را که در مورد مناطق گسله و خطرهای زمین شناختی در کلاس دیده اند و آموخته اند، در سفرهای نوروزی در صورت دسترسی به یک دوربین - دیجیتال یا آنالوگ و یا حتی موبایل دوربین دار- از پدیده های طبیعی که در پیرامون خود - در اطراف شهر ها و در جاده ها -می بینند عکس بگیرند و پس از تعطیلات در کلاس نشان دهند تا روی ان صحبت کنیم. دیروز دو نفر از دانشجویانم در دانشکده فنی دانشگاه تهران که در دوره لیسانس هم هستند تجربیات خود را به صورت فایل پاور پوینت آماده کرده و به نمایش گذاشتند. برایم بسیار جالب بود که حتی با چند جلسه ابتدای ترم آموزش مطلب، بچه ها اولا دید خوبی پیدا کرده اند و در ثانی جرئت تجربه کردن و مورد نقد قرار گرفتن دارند. اتفاقا از عوارض طبیعی مختلفی به عنوان گسل، یا لغزش یا ... عکس گرفته بودند که آن قدر که در عکس ها معلوم بود و یا تجربه های قبلی من در همان مناطق به کمکم آمد، به نظرم بعضی از موارد را درست دیده بودند و بعضی را اشتباه. ولی مگر دانشمندان بزرگ همگی از تجربه کردن و جرئت اشتباه کردن و سپس تلاش برای رفع اشتباهات بر اساس یافته های علمی بزرگان آن رشته رشد نکرده اند؟ اگر فرصت تجربه کردن را به جوانان بدهیم، چه بسا استعدادهای ملی که از همین تجربیات شکوفا شود. آغاز نگاه علمی به محیط اطراف از همین مراحل آغاز می شود. به نظرم روش جالبی آمده که آن را انشاالله ادامه خواهم داد.