لزوم جلوگیری از آسیبهای بلایای طبیعی ، به ویژه سیل ،در شمال کشور

همانطور که حدس زده می شد، - و من هم در وبلاگم هشدارداده بودم- باز سیل – این بلای طبیعی که اتفاقا کاملا قابل پیش بینی است – بر اساس براورد قبلی سازمان هواشناسی کشور رخ داد و برمبنای آخرین اخبار، در کلاکه در استان گلستان موجب سی و دو کشته و هفت مفقود شده است. به گزارش سرویس حوادث ایسنا دویست واحد مسکونی در سی و پنج روستا کاملا ازبین رفته است و خسارت مالی بیست میلیارد تومان براوردمی شود. این فاجعه متاسفانه چند سال است که به دلیل تجاوز به حریم منابع طبیعی و ساخت و سازدر هر فضای ممکن در کشور ماتکرار میشود. این ساخت و ساز حتی در حریم رودخانه ها، درون جنگل، مرز بین کوه و دشت، در شیبهای دامنه ای وهمراه با تخریب فضای طبیعی شمال ایران و نبود نگاه برنامه محوربرای درازمدت بر مبنای پیشگیری از بلایای طبیعی رخ داده است. متاسفم که بگویم در هفته های اخیر چندمصاحبه از اقتصاد دانان و بعضا جغرافی دانان در روزنامه ها و نشریات محلی مازندران خواندم که در حمایت از توسعه اقتصادی حاشیه دریای مازندران نوشته شده بود – که همه با آن موافقیم – ولی یک کلمه به خطرهای احتمالی چنین کاری اگر بدون توجه به اثرهای مخرب بر محیط زیست و تخریب منابع طبیعی انجام شود ، اشاره نشده بود. آیا تاکنون غیر از این بوده است که گسترش ساخت و ساز در شمال کشور به ویژه در استانهای گلستان، مازندران و گیلان به قیمت تخریب جنگلها، تجاوز به حریم منابع طبیعی، ویرانی محیط زیست ، ناپایدار کردن دامنه ها و در نهایت بالابردن خطر پذیری در مقابل خطرهای طبیعی نظیر سیل و زلزله انجام شده است؟ خودمان را به بی خبری نزنیم. با روندی که در پیش است هشدار میدهم که فجایع بزرگتری در شمال ایران و حاشیه دریای مازندران در پیش است. سیل و اثرهای تخریبی بیشتر حاصل از لرزه خیزی طبیعی منطقه از شناخته شده ترین آنهاست. هنوز اثرهای ناشی از آلودگی وسیع محیط زیست و آب و خاک منطقه و فاجعه زیست محیطی ناشی از آلودگی آبهای زیرزمینی خود را نشان نداده اند. توصیه میکنم متخصصان و متفکران و مدیران در استانهای شمالی به این مسائل با اهمیت فوق العاده توجه کنند. مطمئن هستم که امکان مهار این فجایع با توان تخصصی موجود در کشور وجود دارد. تهیه نقشه های پهنه بندی خطرهای زیست محیطی و نقشه های دقیق حریم رودخانه ها که قابل استفاده در تمام شهرداری ها باشد – تابدانند تا با چه نوع ساخت و سازی باید مقابله کنند – و همچنین نقشه های پهنه بندی خطر زلزله با دقت بالابرای کل ناحیه شمال کشور و ریزپهنه بندی خطر زلزله برای تمام شهرهای مناطق شمالی و در نهایت مطالعات تفصیلی مدیریت خطرپذیری به همراه نقشه های دقیق بر مبنای سیستم اصلاعات جغرافیائی – جی. آی .اس.- برای کل نوار شمالی از مهمترین کارهای مطالعاتی انجام نشده است که توصیه می کنم تمام دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی شمال کشور و سایر محققان علاقه مند در ایران و خارج ازکشور انجام آنها را در اولویت ویژه خود قرار دهند. پانزده سال آینده زمان ویژه ای برای توسعه اقتصادی منطقه شمالی – به ویژه سه استان یاد شده – است . اگر به نکته های یاد شده برای پیشگیری از آسیبهای بلایای طبیعی توجه نکرده و بپانخیزیم هم در قبال نابودی محیط زیست در شمال کشور و هم در مقابل نسلهای آینده همگی مسئولیم. من به عنوان یک مازندرانی و الیته یک ایرانی هشدارمی دهم