چرا خشونت و بی فرهنگی در فوتبال نهادینه شده است؟

در پایان بازی استقلال و پرسپولیس در روز جمعه گذشته گزارشهائی از درگیری بین اکبرپور و مامانی - اولی استقلالی و دومی پرسپولیسی- در بیرون زمین رخ داد که در ادامه درگیری این دو با هم در درون زمین بود. البته لیدرهای هواداران استقلال نیز با چاقو بازکنان پرسپولیس را مورد تهدید قرار داده اند. در این میان چند بازکن قدیمی استقلال از جمله منصوریان پادرمیانی کرده و مانع بالا گرفتن ماجرا و بد تر شدن وضع شده اند. راستی آیا این بازکنان به درستی نماد و سمبل هزاران - و شاید میلیونها- جوانان سرزمین ما هستند؟ آیا آنها استحقاق امکانات و ثروت و مکنتی که نصیبشان شده است - البته به دلیل توانائی و نبوغشان در ورزش فوتبال- دارند؟ چرا تمام باشگاههای ورزشی ما یک کلمه "فرهنگی" هم در عنوان باشگاه د ارند ولی رفتاری که اعضای باشگاه دارند چیزی از فرهنگ به یاد نمی آورند؟ نماد ورزش ایران جهان پهلوان غلامرضا تختی نماد فروتنی و جوانمردی و کمک به همنوع و افتادگی است که در ورزشهای باستانی ایرانیان از اصول بوده است.ولی در حال حاضر سمبلهای روز ورزشی بعضا جوانانی هستند که کمترین بوئی از فرهنگ و رفتار فرهنگی و اخلاق و جوانمردی نبرده اند و به طور مداوم نیز عکسها و گزارشهایشان بر روی جلد و صفحات داخلی مجلات و روزنامه های ورزشی منتشر می شود. این جوانان نه در مدرسه و در باشگاههایشان از نظر فرهنگی آموزش ندیده اند و در اجتماع نیز نسبت به رفتار جوانمردانه سمبلی ندیده و و یا نخواسته اند که ببینند! بنابراین تربیت لازم در این مورد را کسب نکرده اند. مربیان و معلمانشان نیز خود اولین نیازمندان به چنین اموزشهائی بوده اند و هستند! توجه کنید به نحوه حرف زدن لات منشانه شان حتی در مقابل دوربینها و میکروفنهای رسانه ملی!!! شخصا به عنوان یک هوادار جدی فوتبال - و به ویژه پرسپولیس!- کمترین ارزشی برای ورزشکار معروفی که اخلاق و ادب و فروتنی در رفتارش دیده نشود قائل نیستم و طبعا برتری های ورزشی چنین ورزشکاری نیز برایم کوچکترین ارزشی ندارد. فکر می کنم بایدبه طور جدی برای ریشه یابی خشونت و بی فرهنگی در باشگاههای "فرهنگی" -ورزشی ایران فکرو چاره جوئی کرد.