بالاخره زلزله طبیعی یا مصنوعی؟

در هقته گذشته بحث رسانه ای وسیعی روی زلزله مصنوعی صورت گرفت و حتی یک خبرگزاری ضمن طرح ادعای زلزله مصنوعی، روز بعد نوشت که بحث زلزله مصنوعی زلزله واقعی را به یاد مردم آورد و بدین ترتیب کاربردی بودن زلزله مصنوعی -قبل از رخداد- مشخص گردید!. جالبتر آنکه عمده مطالبی که روزنامه ها در شش روز گذشته در این مورد نوشتند به همین دو لینک ارائه شده در فوق مربوط است.
ولی آیا واقعا تنها راه برای پیش برد مساله - صورت مساله را هرچه بگیریم- طرح موضوع زلزله مصنوعی است؟ صورت مساله به نظر بعضی شناخت سریع گسلها و ساختار زیرسطحی تهران است. بعضی دیگر به اهمیت شناخت گسلهای سطحی و تهیه نقشه - به عنوان اولویت- است. در نهایت بعضی از مهندسان و مسئولان برای تعیین حریم گسلها - حتی گسلهای رده دوم و فرعی در تهران - بی تابی می کنند. دیروز یکی از همکاران در یک اظهار نظر کارشناسی به نقد این موضوع پرداخت که حاوی نظرها و سوالات کارشناسی جالبی است.
به باور من مهم آن است که ما مطابق یک برنامه راهبردی و زمانمند برای بررسی جنبه های مختلف خطر زلزله در تهران عمل کنیم. جنبه های مختلفی از این برنامه هم اکنون در پژوهشگاه ما و سازمانهای پژوهشی دیگر و بعضی دانشگاهها در حال انجام است. اگر غیر از این عمل کنیم، به روزمرگی می افتیم و چنان فراموش کار می شویم که لازم شود بحث هیجان انگیزی مثل زلزله مصنوعی برای هشدار مجدد به کار آید