لزوم تشکیل یک کمیته تخصصی راهبردی برای اولویت بندی انجام کارهای مطالعاتی در تهران

اين روزها ازجنبه هاي مختلف مي شنويم كه در شهر تهران قرار است تا فعاليت هاي مختلف پژوهشي از ديدگاههاي گوناگون انجام شود. در يك دوره چنان مجوز ساخت و ساز مي دهند كه تمام ارتفاعات و تپه هاي شمال تهران از سوهانك تا كن -بر روي گسل شمال تهران- از آپارتمان و مجتمع هاي چندين طبقه پوشيده شود و روز ديگرصحبت از دغدغه شهرداري براي ممانعت از همين ساخت و ساز در رقوم بالاي ۱۸۰۰ متر و دعواهاي حقوقي مرتبط با آن است. يك روز با زلزله مصنوعي مي خواهيم تكليف هندسه و موقعيت گسلهاي زير شهر را تعيين كنيم و براي تمام گسلهاي فرعي تهران مدل خطر پذيري محاسبه كنيم! و روز ديگر مسئولان رفع نگراني مي كنند كه مردم نگران نباشند كه زلزله مصنوعي در تهران نخواهد آمد. و اين در حالي استكه مي خوانيم كه فقط ۳٪ از ساختمانهاي بيمارستانهاي تهران در مقابل زلزله مقاومند (آسيب پذيري بالا را قبول داريم ولي يكي بايد سوال كند كه اين درصد به دليل كدام مطالعه و تهيه كدام گزارش ارائه مي شود! البته در اطلاع رساني ما همچنان بر اساس منابع نامشخص صحبت مي شود و ما عادت داريم تا درصد هاي ريز را براي اندازه گيري هاي گوناگون كيفي و كمي خود بيان كنيم!). بالاخره چگونه بايد از اين روزمرگي بيرون بيائيم؟
همانطور كه قبلا نيز در اين مورد نوشته ام، به باور من شهر تهران و مسائل آن داراي چنان گستردگي و پيچيدگي است كه هدايت مسائل آن نيار به يك كميته تخصصي براي اولويت بندي نيازهاي مطالعاتي و عملياتي در زمينه بلاياي طبيعي - و البته در ساير موارد- دارد. اين كميته مي تواند نيازهاي راهبردي مطالعات را بررسي تخصصي و اولويت بندي كرده و به مديران اجرائي بگويد كه در چه زماني، چه كارهائي در اولويت است و چه كارهائي را نبايد كرد و چه موضوعاتي را بايد در اولويتهاي بعدي قرار داد. تا زماني كه به صورت راهبردي به مسائل تهران نگاه نكنيم و نتوان مسائل كاري مختلف را رده بندي كنيم، اين روزمرگي ادامه خواهد داشت و مسائل تهران روز به روز و بر اساس اتفاق و تصادف و البته سليقه اي مطرح خواهد شد.