عدم قطعيت و كيفيت نتيجه را چگونه كنترل مي كنيم؟

ديروز در دو جلسه دفاع فوق ليسانس كه شركت كردم (يكي داور و ديگري راهنما بودم) سوالي مطرح كردم كه دانشجو كيفيت و قابل اعتنا بودن نتايج خويش را تا چه حد مي داند؟ آيا نتايج كارش بلافاصله قابل استفاده در آئين نامه هاست؟ (حد بالاي كيفيت برتر) و يا در اصلا قابل استفاده نيست (حد پائيني كيفيت بد!)؟ اين سوالي است كه معمولا دانشجويان از خود نمي پرسند و طبيعي است كه در هنگام دفاع از كار خويش آن را در حد اعلاي قابليت استفاده بودن و كيفيت معرفي مي كنند. بد نيست كه دانشجويان ما در اين مورد فكر كنند.