يادداشت مهمان - باخت ورزشي: دلائل فرهنگي و جامعه شناختي

يادداشت زير را دوستي از اصفهان - بي نام - فرستاده اند در مورد باخت پرسپوليس به سپاهان. به دليل ديد فرهنگي و جامعه شناسانه و منطقي كه در اين كلام و قلم جاري است، بخشي از آن را به عنوان يادداشت مهمان - با تشكر از ايشان - در اين صفحه مي آورم:
پرسوليس روز جمعه مغلوب غرور و روحيه كم فرهنگ برخي بازيكنانش شد.متاسفانه فوتبال آن هم در درجات بالاي آن آنهم از نوع ايرانيش و مخصوصا در شهر شما تهران بجاي اينكه باعث پيشرفت فكري و فرهنگي بازيكنان شود به نوعي باعث افول شخصيتي آنها مي شود. مثالهاي زيادي در اين ارتباط وجود دارد البته استثنائاتي هم هست كه شخصيت ورزشكاري خود را حفظ مي كنند ولي كم و نادرند.ولي در شهرستانها مثل شهر ما علاوه بر كار ورزشي بر روحيه فرهنگي ورزشكاران نيز كار مي شود. براي مثال شما واحدي نيكبخت رو با نويد كيا كه از دوستان بنده هم هست مقايسه كنيد قطعا بر حرف بنده صحه خواهيد گذاشت. متاسفانه روحيه ضعيف كشي در تهران آن هم جلوي 100 هزار تماشاچي كه يكي از يكي بي ادب ترند به اوج خود رسيده است دريغ از آنكه گهگاه سنگيني بار همين 100 هزار نفر باعث شكست تيم محبوب من و شما در تهران شد. به نظر من مقصر فقط دنيزلي و داور و بازيكنان پرسپوليس كه باختند و بازيكنان سپاهان كه بردند نبود . مقصر همه ما ها هستيم كه هنوز روحيه تحمل شكست در يك بازي و يا ظرفيت برد در يك مسابقه را نداريم. ... آنگاه مي توانيم ايران عزيز را با تن خود بداريم كه به فكر نوشداروي بعد مرگ سهراب نباشيم بلكه همين الان فكري چاره اي و يا انديشه اي بكنيم