بيست و يكمين نمايشگاه بين المللي كتاب

ديروز و امروز با خانواده به نمايشگاه كتاب رفتيم. از پارسال كه نمايشگاه در مصلي برگزار مي شود، به دليل دسترسي بهتر در مركز شهر، رفت و آمد به آن نيز آسان تر شده است. ولي مشكل نبودن پاركينك براي ماشين امروز من را مجبور كرد تا ماشينم را در ايستگاه مترو ميرداماد پارك كنم و بعد دو ايستگاه را با مترو طي كنيم. مشكل ديگر نمايشگاه كتاب در مصلي آن است كه برگزاري تمام غرفه ها در يك فضا – شبستان – مصلي، عملا بازديد از آن را خسته كننده مي كند. به هر حال بايد اشاره كرد كه امسال نمايشگاه از پارسال منظم تر برگزار شد. ضمنا نمي دانم بخش خارجي آن چرا تا اين حد خلاصه شده است – تا حدي كه ما ديديم- چرا كه نمايشگاه كتاب تهران در سالهاي اخير محلي خاص براي خريد كتاب تخصصي است. امسال هم اين كتب تخصصي وجود دارند، ولي به نظرم فضاي محدودي را اشغال كرده اند. شايد هم يكپارچه شدن محل غرفه هاي داخلي و بين المللي چنين تصوري براي من ايجاد كرده است. به هر حال كتابهاي چاپ اول و مخصوص نمايشگاه تعدادشان كم نبود و خوشبختانه امروز كه روز دوم نمايشگاه بود رونق خيلي خوبي هم داشت. از نكات جالب امروز براي من حضور خانم دكتر سارا شريعتي – دختر روانشاد دكتر علي شريعتي – در غرفه بنياد فرهنگي دكتر علي شريعتي بود. ضمنا غرفه انجمن شاعران ايران – اميدوارم اسمش را درست نوشته باشم – هر روز يكي از شاعران بنام را دعوت كرده كه مهمان ديروز بعداز ظهرش سهيل محمودي شاعر معاصر بود. براي علاقه مندان كتاب نظير خود من اتفاقي خجسته است كه اميدوارم هر سال مفصل تر برگزار شود.