عاشورا = آزادگی و انسانیت

فرهنگ عاشورا یعنی آزادگی و انسانیت
این موضوع که ر صفحه آخرروزنامه شرق امروز 3/12/83 تحت عنوان "عزاداری همگان" نوشته بود، خیلی من را تحت تا ثیر قرار داد. چرا که این مطلب نشان می داد که حتی مسیحیان و زرتشتیان ایران عملا در عزاداری حسینی شرکت می کنند و این یعنی یکی از راههای رسیدن به خدا (فیلم مارمولک یادتان هست؟!). این برای من – با احترام به تمام نظراتی که دوستان در مورد عزاداری عاشورا به صورت کامنت نوشتند – معنی واقعی و معنوی عزاداری امام حسین (ع) در ایران است. این را به صورت دستهای برخاسته مردم به سوی آسمان (که در روز -2/12/83- عاشورا ازعزاداران حسنی در خیابان در دشت نارمک از عزاداران محله خودمان گرفته ام) می بینم و به این دلیل برای آن بسیار اهمیت قائلم. حال فرض کنیم که افراد با انگیزه های مختلف – حتی انگیزه ای خلاف هدف امام حسین (ع) – و یا با اعمالی ظاهرا خلاف دین نیز در این امر مشارکت کنند. مگر ما می توانیم تمام مردم را به صورت ایده آل بخواهیم ببینیم و به دلیل اینکه ایده آلهای ما را تامین نمی کنند آنها را متهم به عدم خلوص کنیم؟
خوشحال می شوم که دوستان دیگری در این بحث شرکت کنند.