در سرزمین اقبال لاهوری

هفته ای که گذشت به دلیل گرفتاری کاری و مسئولیت یک کارگاه تخصصی علمی در پژوهشگاه و همچنین سفر به پاکستان - که در چهار روز آخر هفته به دعوت سازمان زمین شناسی پاکستان برای سخنرانی در کنفرانس زلزله بالاکوت به پاکستان رفته بودم -امکان روز آمد کردن وب لاگ ممکن نشد. از امروز انشاالله تلاش می کنم مرتب بنویسم. سفر به سرزمین اقبال لاهوری- پاکستان- پس از زمینلرزه شانزده مهرماه هشتاد و چهار با بزرگای هفت و شش برای دومین بار امکان پذیر گردید. من نتایج سفرو تحقیق شناسائی مناطق زلزله زده بالاکوت پاکستان در آبانماه به همراه آقای دکتر عشقی را تشریح کردم. خوشبختانه نتایجی که ما کسب کرده بودیم با جمع بندی بیشتر متخصصان دیگر که به ویژه از فرانسه و ژاپن و خود کشور پاکستان از منطقه بازدید کرده بودند، همخوانی داشت. باز همکلام شدن با اردو زبانان برایم دل انگیز بود. مردمی که از طرفی با حضور چند صد ساله فرهنگ و زبان فارسی در آن بخش از شبهه قاره هند، نزدیکی فرهنگی و صمیمیت زیادی با ما احساس می کنند و از سوی دیگر اکثرا هم کیش و هم دین ما -مسلمان -هستند. به آثار علامه محمد اقبال لاهوری نیز بسیاری از ایرانیان علاقه ویژه دارند. این شعر را بسیاری از ایرانیان، افغان ها ، تاجیکان و پاکستانی ها بسیار دوست دارند: ببینید چقدر پرشور گفته است

ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز

کاشانه ما رفت به تاراج غمان خیز

از ناله مرغ چمن از بانگ اذان خیز

از گرمی هنگامه آتش نفسان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

...

خاور همه مانند غبار سر راهی است

یک ناله خاموش و اثر باخته آهی است

هر ذره این خاک گره خورده نگاهی است

از هند و سمرقند وعراق و همدان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

...