خيلي دور، خيلي نزديك ، در بزرگراههاي تهران

امروز عصر با بارش برف ناگهاني چيزي شبيه ماجراي فيلم خيلي دور، خيلي نزديك براي من رخ داد! ناگهان در ساعت چهار بعد از ظهر در حدود 10 دقيقه چنان برفي باريد كه امكان تردد در كوچه هاي اختياريه، نزديك پژوهشگاه نبود. با اين وجود ماشين پژوي من روي ما را زمين نيانداخت و بدون زنجير چرخ و لاسيك يخ شكن و البته با چندين بار ليز خوردن و صد البته بدون برخورد به ماشين هاي ديگر! ما را به بزرگراه صدر و سپس بابائي رساند. ماجرا در حدود پنج دقيقه به راه بندان كلي در بزرگراه بابائي ختم شد و صف ماشين هاي مانده در راه بندان مرا به فكر انداخت كه بايد تا ساعتها در راه بمانم. خلاصه با كلي درد سر و سر خوردن هاي پي در پي ماشين را به سمت بزرگراه صياد شيرازي به سمت بزرگراه رسالت هدايت كردم كه كمي كم ترافيك تر بود ولي تازه اينجا اول مشكل بود چرا كه به دليل سراشيب بودن بزرگراه و يخ زدگي سطح بزرگراه، امكان كنترل ماشين حتي با راندن با دنده يك نيز به سختي ممكن بود!. خلاصه پس از حدود 3 ساعت توانستم به منزل برسم ولي در اين شرايط سخت احساس كردم كه ناگهان و در عرض چند لحظه - حتي يك لحظه!- وضع آدم چقدر مي تواند مشكل و غير قابل تحمل شود. درخواست كمك از خدا آن هم وسط بزرگراه هاي تهران - و نه وسط كوير مركزي ايران، مثل فيلم خيلي دور، خيلي نزديك! - براي رسيدن به خانه و تصادف نكردن و نماندن در ميانه راه يخ زده نتيجه برف سنگين امروز عصر تهران بود.