برآورد ريسكهاي زيست محيطي در ايران

ديروز در جلسه دفاع از پروپوزال يكي از دانشجويان شركت كردم. سوالي در جلسه از سوي يكي از استادان مطرح شد كه آيا مساله براورد ريسك بلاياي طبيعي در ايران در مورد محيط زيست هم قابل طرح است؟ پاسخي كه من دادم آن بود كه براورد و مطالعه خطر در مورد خود پديده، الزاما براورد ريسك نيست. ولي مطالعه ريسك را (براورد آسيب يك خطر طبيعي بر يك موضوع) بايد تلاش كنيم كه در ايران هر چه بيشتر مطرح كنيم چرا كه اكثرا براورد هائي كه از خسارتهاي گوناگون در ايران مي شنويم بسيار كلي است و معمولا غير ممكن است كه مبناي چنين براوردهايي را شناخت و به ارزيابي آن پرداخت. از سوي ديگر بايد كمك كنيم كه مساله ريسك هرچه بيشتر در پايان نامه هاي دانشجويان مطرح شود چرا كه يك سوي مساله ريسك اثر خطر يا آسيب مورد نظر بر محيط زندگي، سازه ها، تاسيسات و دست ساخته هاي انسان است. اين مساله كمك مهمي به توسعه موضوعات كاربردي در ايران مي كند. دليل دومي كه آوردم آن است كه معمولا ما نسبت به صنايع و دست ساخته هاي بشري ممكن است با ديد آسيب و خسارت نگاه كنيم ولي در مورد محيط زيست انسان و منابع طبيعي مملكت يه عنوان ارث لايزال ازلي و ابدي -!- نگاه مي كنيم. مطالعه و تصحيح اين نگاه موجب حساس شدن ساختار مديريتي كشور - به تدريج - به مساله محيط زيست مي شود. مساله و دليل سوم آن است كه تلاش براي براورد خسارت اقتصادي در مورد منابع انساني و طبيعي بايد در ايران ايجاد شده و گسترش يابد تا گشاده دستي و بي پروائي در مواجهه با محيط زيست در ايران به تدريج كاهش يابد.
در مطالعه اي كه در اين لينك نشان داده شده است، رابطه سامان يافته ميان براورد ريسك ، ارزيابي و آموزش ريسك و در نهايت مديريت ريسك (كه ساختاري قابل كاربرد به طور عام در مورد هر نوع مطالعه ريسك است) چنين

فرايندي در مورد محيط زيست نشان داده شده است.