فضاي سبز ،تهران و توسعه ناپايدار

به هر محله تهران که می رویم -از محلات قدیمی مثل شمیران و شهر ری در شمال و جنوب تهران که شهرهای قدیمی در منطقه شهری کنونی تهران هستند تا شهرک های جدید در حال احداث در مناطق مختلف تهران از جمله در منطقه 22 در غرب تهران - کمبود فضای سبز و مشاهده هر چه بیشتر ساختمانهای در حال ساخت و تبدیل خیابانها به پارکینگهای بزرگ اتومبیل ه،ا آزار دهنده جلوه می کند. ظاهر امر آن است که به فکر امروزمان هم نیستیم، چه رسد به فردا!. اصلا انگار نه انگار که مثلا پنجاه سال دیگر نیز باید کسی در این کلان شهر زندگی کند. شهر با کمترین فضای سبز در حال نوسازی - با احداث ساختمانهای جدید- است. البته دلیلش مشخص است: نقدیگی زیادی به سوی بخش مسکن جذب شده و مردم هر چه بیشتر سود اقتصادی را در تخریب بناهای قدیمی و احداث مجتمع های آپارتمانی و فروش انها می دانند. البته هیچ اشکالی در این خواست اهالی پایتخت نیست ولی آیا نباید با یک طرح هادی قوی که از سوی شورای شهر و شهرداری تهران و شخص شهردار - دکتر قالیباف که مدیریت خوبی در پیشبرد طرحهای عمرانی در مدت مدیریتش در شهرداری نشان داده است- برای گسترش فضای سبز نیز فکر و اقدام کرد؟ درصد پوشش فضای سبز در تهران بسیار پایین است و هر کس اولین بار به تهران بیاید نمائی واضح از توسعه ناپایدار شهری در جای جای شهر خواهد دید. یادمان نرود که نسل بعد هم باید در این جنگل ساختمانها (!) و پهنه ناقص توسعه یافته پرخطر - از نظر بلایای طبیعی- زندگی کنند.