ساماندهي متوازن و پايدار محيطي ، داشتن مدل هدف و نظريه مبنا براي توسعه

این یادداشت را روز شنبه 27/11/86 نوشته ام:

در تمام شهرهاي ايران روندي رو به رشد و سرمايه گذاري در بخشهاي مختلف هر شهر و ايجاد شهرهاي جديد لزوم توجه همه جانبه به توسعه - به صورت لزوم توجه به رشد اقتصادي به همراه توجه به ساماندهي همه جانبه محيط زيست و مطلوب كردن زندگي شهري در محدوده مورد نظر براي توسعه - ضروري است. در ايران ما امروزه توجه كمي به توسعه شهري همزمان با ايجاد بناهاي شيك و پرزرق و برق مي شود. البته دليلش مشخص است! زيبا كردن يك بناي خاص البته بسيار كم دردسرتر و كم زحمت تر و كم هزينه تر از زيبا سازي كل محيط و بر ان اساس ايجاد بناي زيباي مورد نظر است. البته در اين ميان همواره عدم توجه به مدل هدف نيز بسيار آزار دهنده است. اگر توسعه را مطلوب مي دانيم، نظريه مبنا براي شروع و گسترش توسعه - انسان و محيط- كدام است؟ اصلا براي هر شهر چه مدلي مطلوب فرض مي شود؟ در كشوري كه اينقدر تنوع اقليمي دارد، ساماندهي مدل هدف و داشتن نظريه مبنا - base theory- بسيار پر اهميت است. بدون چنين مبنايي، بهم ريختگي و نا به ساماني در ظاهر و باطن توسعه انساني و توسعه شهري و منطقه اي موجب خسارتهاي فراوان مي شود.