پژوهش ماموريت گرا

اين روزها همه مركز هاي پژوهشي به دنبال تعريف مفاهيمي چون پژوهش ماموريت گرا و توليد فناوري هاي قابل كاربرد در جامعه و خلاصه كاربردي و هدفمند كردن پژوهشهايشان هستند. واقعيت آن است كه اين حركت، تلاشي مثبت براي ساماندهي پژوهش هاي كاربردي را سبب شده است. چالشهاي مهمي نيز پيرامون اين موضوع وجود دارد:
- اگر بدون صرف وقت مناسب براي شناخت شرايط و عدم تدوين يك برنامه راهبردي براي حركت به سوي پژوهشهاي كاربردي ، چنين تلاشهايي انجام شود، عملا موجب بيشتر شدن فعاليتهاي پراكنده تر - و شايد حجيم تر- گردد ، ولي الزاما مشكلي از مشكلات كشور حل نشود.
- برنامه كلان در قالب سند چشم انداز توسعه براي هر سازمان بايد با در نظر گرفتن واقعيتهاي موجود و قابليتهاي توسعه بعدي آنها آماده گردد. بدون چنين برنامه ريزي كلان ماموريت گرا كردن فعاليتها، بيشتر با ايجاد اصطكاك بيهوده بين بخشهاي گوناگون يك سازمان همراه خواهد شد.
- عزم و ارائه براي توسعه و پيشرفت و انگيزه براي حل مشكلات مردم در زمينه هاي تخصصي هر سازمان، از معيارهاي مهم براي تضمين موفقيت برنامه هاي راهبردي در هر مجموعه است.
- روش علمي و تجربه گرائي حكم مي كند تا بر اساس بهترين مدلهاي موجود در جهان اقدام به تعيين سازمان مدل و هدف براي هر سازمان كنيم. در غير اين صورت وظيفه هاي سازماني بسيار مبهم خواهد بود.
- عملياتي كردن چنين برنامه هايي نيازمند نيروهاي محقق و علاقه مند و با انگيزه در هر سازمان است. بدون چنين تواني، اجراي برنامه هاي راهبردي در هر سازمان بيشتر به شعار شبيه خواهد بود.