در راه بازگشت - باز فرودگاه بانكوك

امروز پس از اتمام كارگاه تخصصي يونسكو در بوتان تحت عنوان خطر زلزله در جنوب آسيا از طريق كلكته به فرودگاه بانكوك رسيدم و در اينجا نيز مجددا دارم از امكان اينترنت واير لس - بدون سيم - استفاده مي كنم. كارگاه خوبي بود و بسياري از همكاران در جنوب آسيا را ديدم واز آخرين كارهاي انها مطلع شدم. ضمنا كشور بوتان كه ميان چين و هند در دامنه هاي جنوبي هيمالايا قرارگرفته شبكه لرزه نگاري -هنوز- ندارد. ساخت ساختمانهاي سه تا چهار طبقه در شهرهاي ان رواج فوق العاده دارد - ظاهرا غير از توريسم، ساخت و ساز مسكن هم از بخشهاي پر رونق اقتصاد جم و جور و نسبتا فقير آن است- و ضمنا از كشور نزديك به آن ، نپال ، تر و تميز تر و منظم تر است. (ننوشتم همسايه، چون نپال همسايه هم مرز آن نيست و بخشي از خاك هند در ميان اين دو كشور كوچك واقع شده است). بسيار به بر نامه ها و كمك هاي بين المللي چشم دارند و البته مهمترين منبع درامد و اشتغال مردم آن توريسم است. البته از همه جهت - فرهنگي، فني، اقتصادي و ... - تحت تاثير همسايه قدرتمند خويش هندوستان هستند. اين سفر من يك هفته اي من با بازگشت به تهران - انشاالله بامداد فردا- به پايان مي رسد. فرودگاه بانكوك هم همچنان امن و امان است: به عنوان آخرين خبر.