موفقيت علي دائي

شنبه 18 خرداد در بازيهاي مقدماتي جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي روز مهمي براي فوتبال ملي ما بود. تيم ما كه از سه بازي اول خود سه بار تساوي در مقابل تيمهاي عربي - سوريه، امارات و كويت - به دست آورده بود - دو بار آن در استاديوم آزادي بود- اگراز بازي امروز در امارات نتيجه اي جز برد به دست مي آورد موقعيت خود را براي صعود به مرحله بعد در خطر مي ديد. از سوي ديگر علي دائي از دو بازي قبل از بازي امروز به عنوان سر مربي رسما در راس كادر فني تيم ملي ايران بود. از نوشته هاي رسانه هاي عمومي مي توان حدس زدكه بسياري دل به عدم موفقيت علي دائي در همين گام هاي ابتدائي، بسته بودند. از بعضي پيش كسوتان كه جز ادعا چيري به ما ارائه نكرده و همواره طلبكار بوده اند، تا بعضي از آدمهاي ابن الوقت كه از هر نوع موفقيت انسان مستقل و خود ساخته اي چون علي دائي عزا مي گيرنذ و خون به جگر مي شوند، چرا كه مسير رشد دائي مسير تلاش، زحمت ، اتكا به نفس و پيروزي، و در صورت باخت مقطعي تلاش مجدد براي پيروزي است. اين مسيري را البته بسياري نپيموده اند چون هر چه بدست آورده اند از اتكاي به ديگران است و با انسانهاي همواره وام دار به ديگران به سختي مي توان از اتكاي به نفس، و تلاش بر اساس قابليت هاي فردي و رشد در فضاي عادلانه سخن گفت. خلاصه از بعضي پيشكسوتان مدعي و طلبكار گرفته تا بعضي افراد كه چشم ديدن انسانهاي قوي همچون علي دائي ندارند، امروز به صف نشسته بودند تا شكست و نابودي علي دائي را در همين گامهاي اول ببينند. خيلي خوشحالم كه علي دائي با هدايت درست، تيم ما را به پيروزي هدايت كرد و با گل فريدون زندي - كه اين يكي را نيز مربي قبلي نمي توانست ببيند و حدود يك سال به تيم ملي دعوت نشد - بر امارات در استاديوم العين امارات تيم ما برنده ديدار شد. اميدوارم با استحكام بيشتر تيم ملي ما با رهبري علي دائي به پيروزي هاي پي در پي ادامه دهد و در نهايت به جام جهاني 2010 نيز صعود كند. قلبا نيز از سربلندي علي دائي خوشحال شدم.