لزوم سامان دادن شبكه هاي علمي براي اهداف پژوهشي بزرگ

تلاش براي حل مشكلات بزرگ، و كلان در ايران با عجله اي براي نتيجه گرفتن همراه مي شود كه متاسفانه مانع نتيجه گيري مناسب است. يعني اينكه هر چه كه ما عجله كنيم و بخواهيم دستاورد هايي كه هنوز كشب نشده را به صورت پيروزي هاي مقطعي يا نهايي نشان دهيم، بيشتر به باور عمومي بر فرايند علمي لطمه مي زنيم.
مسائلي چون پيش بيني زلزله، مقاوم سازي، كاهش ريسك و ... همگي از موضوعاتي هستند كه چندين شاخه تخصصي را درگير مي كنند و دستابي به آنها از آرزوهاي دانشمندان در كشورهاي در معرض ريسك زلزله هستند. هرگاه تلاشها به صورت جمعي و با حمايت مستقيم يا غير مستقيم دولتها صورت گرفته است، نتيجه هاي مطلوب و نسبي حاصل شده است. در كشورهايي چون ايالات متحده و ژاپن توانسته اند ميزان ريسك زلزله را پايين بياورند، تلفات را كمتر كنند، و جلوي خسارتهاي سنگين و فجايع غيرقابل جبران را در زمينلرزه هاي شديد بگيرند.
در عين حال در كشور ما هرگاه كه تلاشي مداوم و بر مبناي صبر و حوصله و با برنامه براي حل يك مشكل يا برطرف كردن يك مانع بر اساس روش علمي صورت گرفته به طور نسبي نتيجه هاي خوبي حاصل شده است. حداقلش آن است كه سنتي علمي پايه گذاري شد و مكتبي ايجاد شد كه محل پرورش دانش پژوهان اين سرزمين شد. مثالها البته فراوان هستند.
مشخصا انچه كه به خود من به لحاظ كاري مربوط مي شود، مساله پيش بيني زلزله به عنوان يك هدف مطرح است. اين موضوع از سوي دانشمندان در طي سالها و حتي سده هاي قبل دنبال شده و در قبال همين تلاشها دستاوردهاي بسيار خوبي از جنبه هاي گوناگون براي زلزله شناسي حاصل شده است. ولي در عين حال هنوز اين تلاشها ادامه دارد. مورد مشخص و موفقي براي پيش بيني يك زلزله اصلي با بزرگاي بيش از هفت در جهان شناخته مي شود كه همان زلزله ۱۹۷۵ هايچنگ چين با بزرگاي ۷.۶ است. غير از اين مورد مواردي از زلزله هاي با بزرگاي كوچك تا متوسط در مناطق لرزه خيز يه عنوان پيش بيني موفق معرفي شده است.
به باور من و بر اساس آنچه كه از تجربيات مهم و با اهميت علمي در كشورهايي چون چين، ژاپن و ايالت متحده بر مي آيد، وجود يك شبكه علمي از دانشمندان در كشور كه با همكاري سامان يافته و دراز مدت در راه پيش بيني زلزله بكوشند لازم است. چنين تلاشي را بدون هياهوي رسانه اي بايد انجام داد، و ضمنا از اعلانهاي عجيب و غريب مبني بر حل ناگهاني موضوع بايد اجتناب كرد.