رسانه، علم و رسانه علمی- ادامه ...

در برنامه هاي علمي، تنوعي از موضوعات مطرح مي شود. از اطلاعات جديد و فوري كه از يك پديده - در مورد كار ما : زمينلرزه - مورد نياز مردم - مخاطبان - است، در رسانه مطرح مي شود، تا موضوعات كلان، تاريخي و دانستنيهايي كه گاهي تا داستانهای علمي - تخيلي هم پيش مي رود. البته اينجا بحثهای شبهه علمي - و گاهي غير واقعي!- كه از هر منبع دم دستي - اين روزها : اينترنت - مي توان بدست آورد، نيز در رسانه مطرح مي شود. گاهي هم فقط مسئوليت گوينده در يك سازمان و يا حتي دانشگاه مبني صحت - يا اهميت - گفتار تلقي مي شود. به همين دليل موضوعات گاهي حتي خام و نا پخته امكان طرح در رسانه رادیو و تلوزيون ما پيدا مي كنند. كنترل صحت و اهميت خبر از حداقل سه منبع معتبر كه مبناي كار رسانه اي است، به دليل همين ملاحضات - يا بهتر بگويم: بي ملاحظه گي!-اعمال نمي شود. البته سرعت و عجله هم مبناي ديگري مي شود براي اين عدم كنترل. واقعيت ان است كه تعدد رسانه ها -به ويژه تعدد كانالهاي راديو و تلوزيوني - الزاما تعدد ژورناليست علمي به تعداد مورد نياز براي همه اين شبكه ها را فراهم نياورده و از همین دریچه مي توان در مورد دلیل تامين نشدن كيفيت مورد نياز حدس زد. البته سفارشات خارج از حيطه اختيار برنامه سازان علمي هم مزيد بر علت مي شود كه در اين مورد بيشتر خواهم نوشت .