سالروز شهادت دائی عزیزم

امروز بیست و چهار بهمن، بیست و سومین سالروز شهادت دائی عزیزم شهید رجب نصیری است. او در عملیات والفجر هشت پس از حدود سه سال حضور متناوب در جبهه های نبرد، در چندین عملیات از جمله رمضان، بدر ، خیبر و والفجر مقدماتی، در عملیات والفجر هشت به عنوان عضو بسیج حاضر شد. او در گردان شهادت حاضر بود - گردانی که به همین نام نامیده شده بود و در چندین عملیات در جبهه های نبرد دفاع مقدس هشت ساله چندین بار تقریبا اکثر اعضایش به شهادت رسیدند و سپس بازسازی شد - و در روز سوم عملیات فتح فاو در منطقه کارخانه نمک در نزدیکی شهر فاو پس از تلاش چندین باره برای آوردن آب برای دوستانش دراثر اصابت ترکش گلوله توپی که در نزدیکی او سقوط نمود به شهادت رسید. زمان شهادتش در حدود پنج و بیست دقیقه بعد از ظهر بیست و چهارم بهمن ۶۴ بود. نکته جالب آن بود که این شهید عزیز در ماههای قبل از عملیات به سپاه پاسداران پیوسته بود و در جبهه دیگری به عنوان مسئول پرسنلی تیپ کوثر مشغول خدمت بود، ولی ظاهرا به دلیل آنکه از انجام عملیات بعدی مطلع می شود، با اخذ مرخصی از تیپ محل خدمت به گردان شهادت در جبهه ای پیوست که برای عملیات آماده می شد.
سالها قبل - فکر کنم سال ۱۳۷۲- در ستون ؛دو رکعت عشق؛ در روزنامه اطلاعات یادداشتی نوشتم و آنجا به یاد دائیم آوردم : به یاد شهیدی که برای شرکت در جبهه های نبرد حتی از سپاه هم مرخضی می گرفت!؛. در هنگام شهادت بیست ساله بود و نظیر تمام جوانانی که نسل مدافعان و جانبازان انقلاب اسلامی و میهن را تشکیل دادند، داوطلبانه به این کار پرداخت. واقعیت آن است که هنگامی که در پشت جبهه بود آرام و قرار نداشت و سختی های حضور در جبهه را به حضور در زندگی آرام در پشت جبهه ترجیح می داد. آنها نسلی طلایی از جوانان و فرزندان انقلاب اسلامی بودند که هرچه انجام دادند از روی ایمان و برای دفاع ار عقیده، آرمان و میهنشان بود. استقامت، پایداری و نترسیدن از مشکلات را باید از آن نسل طلایی آموخت.
پس از شهادتش، خیابانی در روبروی مسجد جامع فاطمیه در منطقه تسلیحات - نظام آباد - تهران، که محل حضور و اعزام های مکررش به جبهه بود به نامش نامیده شده است.
یادش بخیر که نام و یاد و خاطره اش همواره با ماست.