شبه علم در ايران - 5

بر اساس آنچه كه در جامعه تخصصي پيرامون خود مي بينيم، گاه با عبارت ها و گزاره هايي مواجه مي شويم كه به پايان يك دانش و امكان ناپذير بودن توسعه در ان حوزه تخصصي اشاره دارد. آنچه كه موجب شده است كه اين نوع نگاه ايجاد شود بعضا نگاه استادان - فقط چند نفر در هر رشته - است كه ديگران مي توانند چنان تعبير كنند كه انها خود را پايان علم و انتهاي مسير قابل طي شدن دانش در آن رشته ديده اند و بنابر اين امكان رشدي بيش از اين براي نسل بعد از خود قائل نيستند.
در رشته خود ما در بعضي از متن هاي تخصصي و گزارشهاي فني زلزله شناسي و تحليل خطر زلزله عبارتي به چشم مي خورد كه به اين مضمون است: .... كاتالوگ داده هاي زلزله هاي تاريخي ايران غير دقيق بوده و بر اساس گزارشهاي تاريخي و دانسته هاي اندك علمي تهيه شده است... اين كاتالوگ ها به دليل داده هاي ناقص و سفرنامه هاي تاريخي پراكنده براي استفاده در مورد تشخيص مكان رومركز زلزله هاي تاريخي و ميزان شدت رومركز مهلرزه اي و ... دقيق نيستند و... خلاصه تا دلتان بخواهد منفي بافي شده در مورد كارهاي انجام شده قبلي و كارهايي كه هنوز نشده اند -!- تا احتمالا كسي جرئت نكند كار جديدي مثلا در مورد كاتالوگ زلزله هاي تاريخي ايران - كه بسيار جاي كار دارد - انجام دهد . همه نيز از روي دست استاد يا استاداني كپي شده اند كه جايگاه غير قابل دسترسي براي خود قائلند.
واقعيت آن است كه در علم ما چنين بحث هايي نداريم. نسل بعد از من قطعا مي تواند و بايد بهتر از من و نسل من باشد. اگر دانشجوي فوق ليسانس و دكتري من از خودم بهتر نباشند، قطعا اولين شكست خورده خودم هستم كه استاد راهنماي چنين دانشجويي بوده ام. علم همواره در حال پيشرفت است و انسانهاي علمي - دانشگران و دانشمندان - همواره در حال يافتن روشها و يافته هاي نوين و قابل آزمون هستند. يافته هاي علمي قبلي و فعلي هم قابل آزمون و هم قابل ابطال هستند. چون اگر نباشند اصلا علمي نيستند. بنابر اين رشد و بهتر شدن در هر حالت و هر زمان جزو ذات علم است و اگر نباشد آن مساله شبه علم است و علمي نيست.
ضمنا اينكه حق اظهار نظر در علم فقط براي كسي يا كساني قائل باشيم وبقيه با اجازه و هر وقت افراد لايه اول صلاح دانستند صحبت كنند نيز باز در علم جايگاه ندارد. اگر چنين باشد آن موضوع جزو شبه علم است.