سمینار زلزله تهران در دانشگاه تهران

دیروز در ساختمان کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران اولین سمینار بررسی پیامدهای زلزله تهران برگزار شد. این سمیناررا عمدتا جوانان فارغ التحصیل از دانشگاه تهران برگزار میکنند و امروز هم ادامه دارد . پس از سخنرانی دکتر قرشی استاد پژوهشکده علوم زمین در لرزه زمینساخت، من در مورد خطر زمینلرزه درتهران سخنرانی کردم. امروز هم از من خواسته اند که در حدود ساعت پنج بعد از ظهر یک صحبت دیگر در مورد زمینلرزه بالاکوت پاکستان داشته باشم. در مدتی که من حضور داشتم - یعنی در زمان برگزاری جلسه موضوع ژئوفیزیک و زمین شناسی، نظم و ترتیب خوبی در سمینار برقرار بود. در این مدت من از بخشی از نمایشگاه نیز بازدید کردم که در آن از سازمانهای مختلف و بعضی شرکتهای سازنده قطعات مختلف- که مدعی هستند در ایمنی ساختمانها قابل کاربردند- شرکت داشتند. به هر حال فکر و ایده خوبی است که امیدوارم درفاصله های زمانی نه چندان طولانی تکرار شود. لازم هم نیست تا همواره ازیکسری از افراد برای صحبت دعوت شود. الان دانشجویان ما - به ویژه دانشجویان دکتری- کارهای خوب و جدی پژوهشی در زمینه خطرزلزله انجام می دهند که فکر می کنم اگر در دفعات بعد بیشتر از آنها دعوت شود بسیار موفق از آب در بیاید. ضمنا کمک می کند تا این موضوع مهم همچنان در بحث های روز باقی بماند.

من متاسفم که بگویم که ما همواره با مشکل فراموشی مواجهیم. اگر نبودیم، چرا وضع ما از نظر ایمنی باید طوری باشد که در سخترین مناطق کوهپایه ای - از نظر رفت و آمد- در ازگل و دارآباد و شمال سعادت آباد و شمال امامزاده قاسم و شمال کن - همگی در شمال تهران- باید می دیدیم که هر روز مجتمعهای آپارتمانی مثل قارچ از زمین برمی خیزند؟ مرز ارتفاعی 1800 متر پیشکش! - مدتهاست که دیگر ساخت و سازها بالاتر از آن انجام شده است!- به منابع طبیعی و رفت وآمد عادی و روزانه مردم نیز فکر نمی کنیم! وقتی زلزله بیاید که دیگر تکلیف معلوم است. نمی دانم که ایا مردمی که در چنین ساختمانهائی ساکن می شوند نیزاز چنین حقایقی باخبرند؟ یا آنها که در حاشیه جاده اوشان و فشم و میگون و در شمال لوسان و در ارتفاعات شمشک در شیبهای بسیار تند ویلا احداث می کنند می دانند که برای نسلهای بعدی چه مشکلاتی را برجای می گذارند؟ تجربه زلزله بالاکوت پاکستان کافی نیست؟