لزوم نگاه جامع از دیدگاه مهندسی خطرهای طبیعی در کلان شهرها

نگاه جامع و چند جانبه نگر در زمینه خطر های طبیعی لازمه جوامح امروز - به ویژه درکلان شهرها در کشورهای در حال توسعه- است. این نکته ای است که ضعف بسیاردرآن هم از نقطه نظر متخصص و مهندس آموزش دیده و هم از دیدگاه مدیریتی- در ایران داریم . چگونه می توانیم نکته های ویژه و تخصصی در زمینه بلایای طبیعی و محیط زیست را در عرصه زندگی روزمره به اجرا دراوریم؟ چگونه می توان کاری کرد که این همه نکته و نظر در مورد بلایای طبیعی، حریم گسل، ساخت و ساز نامقاوم، بافتهای فرسوده ، عدم رعایت سلامت وحریم رودخانه ها در مناطق شهری و ساخت و ساز در حریم آن، رعایت نکردن سلامت محیط زیست و دفع نامناسب زباله های شهری و خلاصه "نگاهی نگران وحساس به همه خطرهای طبیعی و زیست محیطی" عمومیت یابد وصدای متخصاصان به گوش انها برسد که باید برسدو بعد نظارت کرد که رعایت و اجرائی هم بشود؟ اگر بخواهم سریع جواب بدهم باید بگویم که

اولا باید رسانه مناسب و مخاطبین مناسب را انتخاب کرد. مثلا وقتی تمام طرحهای کاربری شهری را شهرسازان و بعضا جغرافی دانان شهری تهیه و سپس اجرا می کنند - و چه بسیار زمین های خطرناک ازدید ما که آنها به عنوان کاربری مناسب برای ساخت مسکن تشخیص می دهند.!- اگر ما تمام تلاش آموزشی خودرا بر زمین شناسان و مهندسان عمران و سازه متمرکز کنیم چگونه می توان به حصول نتیجه امید بست. وضعیت مثل الان می شود که مدام ما میگوئیم روی گسلهای شمال تهران و شمال تبریز و ... نسازید و مدام میبینیم که برج و آپارتمان مثل قارچ از زمین سبز می شود! بعد ما باید غصه بخوریم! پس شاید مخاطبمان را نادرست انتخاب کرده ایم.

دوم آنکه اگر مخاطب را هم درست انتخاب کنیم حتما مهندسانی با آموزش و درک مناسب از مهندسی خطرهای طبیعی لازم هستند تا با این طرز فکربه گسترش این نوع نگرش در کشوربپردارند و البته بر اجرای آن هم نظارت کنند

سوم آنکه امروزه در دنیا تاکید بر دید چند جانبه نگراست. اگر جنبه های مختلف مسائل بلایای طبیعی، زیست محیطی و توسعه شهری وحتی مسائل اجتماعی و زیستی را با هم نبینیم وابزارهائی مثل جی .آی.اس. یا سامانه اطلاعات جغرافیائی به درستی استفاده نکنیم، هرگز موفق به غلبه بر مسائل پیچیده دنیای امروز به ویژه در شهرهای بزرگ و باز هم به ویژه در کشورهای در حال توسعه مثل کشور خودمان، نخواهیم شد