من و رادیو تهران

دیشب من مهمان برنامه توان مثبت رادیو تهران بودم. برنامه ای که سردبیر آن خانم معصومه اسماعیل نژاد از دو هفته پیش در شنبه شبها آن را راه اندازی کرده و مهمان قسمت اولش آقای دکتر اکرمی - وزیر سابق آموزش پرورش- ومهمان قسمت دوم آقای بهمن بهمن بیگی مبتکر آموزش عشایری درایران بوده اند. برایم همیشه محیط رادیوتهران خیلی جالب بوده است. انگار به تاریخ سفر کرده ای! رادیو تهران که در میدان ارک واقع است و ظاهرا می خواهد همانجا بماند و به بقیه قسمتهای صداو سیما در جام جم در شمال تهران نخواهد پیوست، خود را وارث رادیو ایران- همان قدیمی ترین رادیوی ایران احداث شده در 1318 -در تهران می داند. درآغاز برنامه که بر فعالیتهای من متمرکز شده بود، نیمه دوم مسابقه فوتبال امید ایران و امید کویت در قطرنیز در جریان بود و من از طریق تلویزیونی که در استودیو بود لابه لای مصاحبه خودم آخرین گلهای زده ایران را هم می گفتم!- یکبار گفتم که ایران دو هیچ جلوست و دفعه بعدا نیز نتیجه چهار هیچ به نفع ایران را به اطلاع شنوندگان رادیو تهران رساندم!. در طول برنامه هم توضیح دادم که چطور درس خوانده ام، چطور کنکور دادم و نقش مرحوم پدرم چه بوده و گفتم که در هدایت من و دادن حق انتخاب و آزادی برای دنبال کردن آنچه دوست داشته ام، علوم زمین، نقش اصلی را داشته است . گفتم که چطور در ماههای پایانی دوره دکتری بیماری پدرم مهمترین نگرانی و ناراحتی من بود و خلاصه دو ماه پس از اخذ مدرک دکتری پدر را از دست دادم.امروز سالروز تولدش است که به روحش درود می فرستم. بعد هم خاطرات زلزله بم را گفتم و اینکه به نظرم چطور باید فکر کرد تا سوال در ذهن آدم شکل بگیرد - چون سوال برنامه سوال کردن و پرسش گری بود. یک مهمان تلفنی برنامه نیز آقای دکتر یعقوبی اولین فارغ التحصیل ژنتیک ایران بود که البته معلولیت جسمی - ضایعه نخائی- هم دارد و حضورش در برنامه به دلیل روز جهانی معلولان مناسبت جالبی داشت. کرمانی هم بود و خلاصه من هم کلی با او گپ زدم و او هم در مورد پیش بینی زلزله از من سوال کرد. آخرش هم آهنگی از محمد نوری - شبهای تهران- را درخواست کرد که من باهاش شوخی کردم و گفتم شبهای پرستاره کرمان را ول کردی چسبیدی به شبهای تهران؟!. در نهایت هم از برنامه های کنونی تحقیقاتی و کاری و کتابهایم و مقاله هام و دانشجویانم و ... گفتم . خانم بهروان مجری برنامه هم- مجری سابق و معروف برنامه صبح جمعه با شما - به من در پایان گفت که شماظاهرا چهل و هشت ساعت در روز کار می کنی. من گفتم نه ولی معمولا جز "کار" کار دیگری نمی کنم!به هر حال برنامه به نظرم جالبی در آمد. البته حیف که در ایران مردم رادیو کمتر گوش می دهند و معمولا همه تلویزیون تماشا می کنند! البته در مورد خودم بر عکس است. یعنی من رادیو گوش کن حرفه ای هستم!.آخر برنامه هم خانم بهروان از من خواست در مورد زلزله در تهران حرفی بزنم. من هم گفتم که آخر شبی - چون ساعت یازده شب بود- نمی خواهم خاطر مردم را آزرده کنم و ما بیشتر ترجیهمان آن است که این نوع صحبتها را با مسئولان انجام دهیم. بنابراین سخن خودم را با فرازی از سخن حضرت رسول اکرم -ص- خاتمه دادم که مزمون آن مدارا با مردم بود. به هر حال تجربه جالبی بود و برنامه خوبی که امیدوارم ادامه یابد و سردبیر مبتکر آن - خانم اسماعیل نژاد-نیز موفق باشد.البته یک سری نقد هم نسبت به برنامه داشتم که بلافاصله به سردبیر آن منتقل کردم که ایشان هم مشکلاتش برای چنین برنامه ای را برایم توضیح داد. خلاصه این بود گزارشی از آنچه دیشب در رادیو تهران دیدم و شنیدم و گفتم