از پژوهشهاي علمي در ايران چه انتظاري داريم؟-9

اگر شاخص توسعه انساني در ايران - در مقايسه با آنچه قبلا بوده و فعلا در آن قرار دارد - در اثر پژوهشهاي علمي در ايران بالا نرود، در آن صورت انجام پژوهشهاي علمي به عنوان فعاليتي تزئيني و حداكثر كاري خوب براي فعال ماندن محققان در كشور خواهد بود. اگر حاصل پژوهش هاي علمي فقط نماد انجام فعاليت علمي در داخل كشور باشد ولي بهره وري چنين پژوهشهائي بالا نباشد، در نهايت كشوري توسعه نيافته خواهيم داشت كه شاخص هاي توليدات علمي در حدود كشورهاي در حال توسعه يا نزديك به كشورهاي توسعه يافته خواهد شد. چه فايده اي بر اين نوع پژوهشهايي در سطح ملي مي توان مترتب دانست؟ فقط فخر و افزايش غرور ملي- كه در جاي خود لازم هم هست- به تنهايي هنر نيست.
ما نيازمند برنامه -ها-ي پژوهشي در بخشهاي مختلف هستيم كه در مدت زماني واقع بينانه و هدفمند بتوانيم به آن دست يبابيم. در پايان چنين برنامه هاي كوتاه، ميان و دراز مدتي، البته توسعه يافته نشده ايم ولي در مسير توسعه صحيح قرار گرفته ايم و چيزي به نام توليد دانش ملي خواهيم داشت. ما در پژوهشگاه خودمان در سالهاي اخير چنين برنامه هايي تدوين كرده ايم و هم اينك در حال تلاش براي اجراي انها هستيم. لازم است يادآوري كنم كه چنين بر نامه هايي را بايد در تمامي نهادهاي پژوهشي جستجو كرد و در پي اجراي آنها هم بود. پيشرفت در مسيرهايي كه توسط و با كمك خود پژوهشگران و واقع بينانه تدوين مي شوند، لازمه توسعه است. برنامه توسعه در سطح ملي - كه در ايران و به صورت كلان در سند چشم انداز توسعه ايران آمده است- در صورت اجرا مي تواند اميد به توسعه را در دراز مدت فراهم كند.