فاصله بين دانشگاه و صنعت

هميشه اين بحث مطرح است كه دانشگاه و صنعت در ايران با هم چه نوع رابطه اي دارند - يا مي توانند داشته باشند- و اساسا اولويت هاي صنعت چه اهميتي در دانشگاه و بخش آكادميك كشور دارد؟ اكنون مشكلات وزارت خانه ها به صورت اولويت هاي پژوهشي مطرح مي شود ولي اينكه اين مشكلات - صرف نظر از نحوه طرح آنها و اينكه ايا به صورت شفاف و فني مطرح شده اند يا خير- آيا در پژوهشهاي كاربردي در دانشگاه پاسخ داده مي شوند يا نه، هنوز مورد ترديد است. سالها است كه دفترهاي ارتباط با صنعت براي برقراي ارتباط با بخش اجرائي و صنعتي كشور، عقد قرارداد و معرفي دانشجويان براي كارآموزي در دانشگاههاي ايران احداث شده است ولي در بسياري از موارد مي بينيم كه موضوع به اختصار و به صورت تشريفاتي برگزار مي شود. فاصله اي بين دانشگاه -بخش پژوهش كشور و صنعت وجود دارد كه بايد با نهاد ها و واحدهاي پژوهشي كاربردي پر شود. اين فاصله تا برقراري اين نهادها، سازمانها و موسسات پر نخواهد شد. بخش ديگري از اين فاصله به عدم آموزش كاربري در دانشگاهها به دانشجويان مربوط است. گروه ديگري از اين نهاد ها و موسسات بايد آموزشهاي كاربردي كارشناسان فارغ التحصيل را به عهده داشته باشند. بدون چنين نهادهائي سالانه بخش مهمي از سرمايه ملي ما به هدر مي رود.