لزوم كاربردي شدن پژوهش ها در زمينه زلزله و بلاياي طبيعي

در رابطه با بلاياي طبيعي مطالعات گوناگوني در ايران به وِيژه در بيست سال گذشته صورت گرفته است. از شناخت بنيادي مسائل مرتبط يا زلزله - با يا بدون رابطه با اطلاعات زلزله هاي ايران و ويژ گيهاي لرزه خيزي فلات ايران و همچنين محيط زندگي در اقليم هاي گوناگون در فلات ايران - تا تلاش براي ايجاد زير ساخت بنيادي براي پژوهش و توسعه تحصيلات تكميلي زمينه هايي بوده اند كه در ان مي توان رد پاي توسعه دانش زلزله شناسي و مهندسي زلزله را در ايران ديد. ولي مشكل از آنجا آغاز مي شود كه بسياري از اين تلاشهاي علمي به صورت توليد فناوري خاص - متوسط و بالا - در نيامده است. به اين ترتيب حتي بدون پرداختن به مساله مهمي چون دانش عمومي همچنان ناقص يا بعضا غلط در زمينه هاي مربوط با بلاياي طبيعي ، مي توان به دانشمندان اين انتقاد را وارد كرد كه در راه توسعه فناوري و كارآفريني دانائي محور و دانش بنياد تلاشي ننموده اند،يا در اين راستا كمتر فعال بوده اند. اكنون در زمينه هاي دانش زلزله پيشرفتهاي نسبتا قابل توجهي در ايران بعد از جنگ رخ داده است، ولي همواره اين مشكل برقرار است كه چرا در دانشگاهها و پژوهشگاهها و موسسات تحقيقاتي گوناگون واحد هاي پژوهش و توسعه يا راه اندازي نشده و يا به صورت اوليه واحد هايي با اين منظور شكل گرفته اند. از سوي ديگر واحدهاي آكادميك كه براي توسعه دانش و فناوري مي كوشند، خود سامانده نبوده و ، كمتر در به صورت سازمان يافته در راه عرضه محصولات پژوهشي در ميان متقاضيان بالقوه تلاش نموده اند. در پايان فراموش نكنيم كه اگر در كنار شكل گيري و توسعه فناوري به توسعه فرهنگي محيط رشد آن علم و ميدان مصرف آن فناوري بي توجه باشيم، و به جامعه هدف و ويژگيهاي ساختاري، رواني و اجتماعي آن نپردازيم در آن صورت توسعه مذبور مي تواند به اهدافي حتي متناقض با آنچه ما در راهش تلاش نموده ايم بيانجامد.