توسعه فناوری

امروز در ایران برای ایجاد واحد های تحقیق و توسعه فناوری تلاشهای زیادی می شود. ایجاد واحد های توسعه فناوری در بخشهای خصوصی و دولتی، یکی از نیازهای برای توسعه دانش بنیان در ایران است.
رابطه بین توسعه اقتصادی، علم و فناوری در یک مسیر مشخص با بکارگیری نواوری فناورانه راهبردی حاصل می­شود. بر اساس نظرات رادول در دهه 1950، فرض بر این بود که نوآوریهای فناورانه یک فرآیند متوالی و خطی است که از کشف علم آغاز شده و با پژوهش و توسعه و کار مهندسی به مرحله ساخت و تولید می­رسد.
از دهه هفتاد میلادی به بعد برای توسعه فناوری همزمان به اهمیت بازار و اهمیت اصالت دانش تأکید می­شود.
سهم بودجه تحقیقاتی به نسبت تولید ناخالص ملی، معیار اصلی تقسیم بندی کشورها از نظر پیشرفت، تلقی می شود.
اعتبار تحقیقاتی کمتر از ۰.۵ درصد از تولید ناخالص ملی به کشورها عقب افتاده اختصاص دارد.
سهم اعتبارات تحقیقاتی بین ۰.۵تا 2 درصد برای کشورهای در حال توسعه است.
سهم اعتبارات تحقیقاتی بیش از 3 درصد برای کشورهای پیشرفته است.
در کشور ما، هم اکنون حدود۰.۶ درصد از تولید ناخالص ملی صرف تحقیقات می شود که با هدف برنامه سوم توسعه فاصله بسیاری دارد. امید است که بتوانیم تا پایان برنامه سوم توسعه، حداقل 2 درصد از تولید ناخالص ملی کشور را در زمینه تحقیقات هزینه کنیم. قابل توجه است که سهم تحقیقات دانشگاهی کشور آلمان، که از نظر صنعتی پیشرفته است، بیش از 40 درصد از اعتبارات کلی تحقیقات این کشور را شامل می شود.