چه زماني مي توان از كيفيت عملكرد پرسش نمود؟

ادعا را كم و بيش بسياري در كاري كه مي كنند - يا حتي كارهايي كه خارج از توانشان است!- دارند. واقعيت آن است كه صفتهاي مثبت مثل توانايي، كارايي، كارداني، و ... را بسياري به طور معمول در حق خود روا مي دارند. ولي تا هنگامي كه ميداني براي محك فراهم نشده باشد، نمي توان به آزمون چنين ادعاهايي پرداخت.
مثال ورزشي اين روزها بازيهاي المپيك است. حداقل تا آنجا كه به ياد دارم از حدود ۴ سال پيش - شايد كمي بيشتر- ستادي در كميته ملي المپيك بنام ستاد بازيهاي دوحه-پكن شكل گرفته بود. هدف مشخص شده براي اين ستاد آماده كردن ورزشكاران ايراني براي بازيهاي آسيايي ۲۰۰۶ دوحه و ۲۰۰۸ پكن بود. اين روزها مي توان به ارزيابي عملكرد اين ستاد پرداخت. اينكه بسكتبال ما در المپيك حاضر است - صرف نظر از باختهايي كه تا كنون كسب كرده - و اينكه در ساير رشته ها نيز بعضي از ورزشكاران ما سربلند بيرون آمده و اكنون در المپيك بر اساس سهميه كسب شده شان حاضرند، حائز اهميت است.
ولي پرسش اينجاست كه آيا كارهاي ستاد دوحه-پكن براي مسابقات انتخابي المپيك هدفگذاري شده بود؟ آيا فرايند، نحوه حضور آبرومند و نتايجي كه كسب مي شود در برنامه هاي ستاد مذبور نبوده است؟ به هر حال براي جمع بندي شايد اكنون زود باشد چون هنور المپيك به نيمه نرسيده، ولي به باور من آرام آرام بايد اين بررسي را آغاز كرد.
مساله فقط المپيك نيست، در هر حوزه كاري مهم است كه پرسش كنيم كه براي چه كاري هدفگذاري شده و قرار بوده به كجا برسيم و در چه مرحله اي هستيم و به كجا خواهيم رسيد
.