نگاهي به ششمين كنفرانس بين المللي زلزله شناسي و مهندسي زلزله

- هفته گذشته در روزهاي 26 تا 28 اردي بهشت 90 ششمين كنفرانس بين المللي زلزله شناسي و مهندسي زلزله بيست سال پس از برگزاري اولين كنفرانس در محل هتل استقلال تهران، برگزار شد. علي رغم وجود محل محلهاي گوناگون در تهران – نظير سالن اجلاس سران و مركز همايش هاي سازمان صدا و سيما، كه به باور نگارنده، محل هاي مناسبي براي كنفرانس هاي علمي بين المللي نيستند ولي براي اجلاسهاي رسمي و پروتكلي بسيار مناسبند - محل سالن همايش هاي ميلاد بهترين محل موجود در كشور براي برگزاري كنفرانسي همچون كنفرانس هاي بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله است.

- كنفرانس مذبور فرصت و زمان مناسبي براي يافتن استعداد ها و توانمندي همكاراني بود كه ما به طور معمول شايد كمتر امكان مي يافتيم تا مراتب توانمندي و مسئوليت شناسي و تحمل و مدارا در شرايط سخت را در آنها كشف كنيم. گزارش دكتر اميني حسيني ياد آور همكاري بيش از 75 نفر از همكاران پزوهشگاه در برگزاري اين كنفرانس است. البته ايشان ياد آوري كردند كه حدود بيست نفر از اين همكاران بيشترين فشار كار را براي برگزاري آن تحمل كرده اند.

- برگزاري كنفرانس فرصتي بود تا با آخرين تعييرات و سازماندهي هاي جديد در كشور هاي مختلف پيشرفته جهان بر اساس گفتگو با ميهمانان و مدعوين و بررسي دستاورد هاي ارائه شده در كنفرانس آشنا شويم. سرعت تحولات علمي و فناوري در دنيا و همچنين نيازهاي راهبردي در كشور و در منطقه پيرامون ما از ديدگاه زلزله شناسي، زلزله شناسي مهندسي و مهندسي زلزله نشان داد كه بخشها ، مراكز و گروههاي جديدي مي توان بر اساس نيازها و فناوري هاي جديد در مجموعه پژوهشگاه ايجاد كرد.

این كنفرانس به باور نگارنده آزموني براي حركت به سوي برگزاري رويداد هاي مهمتر در سطح جهاني است. سازماندهي و برگزاري ششمين كنفرانس بين المللي زلزله شناسي و مهندسي زلزله بر اساس آمار موجود و براورد همكاران ما با استقبال و حضور بيش از 1200 نفر از متخصصان داخلي و بين المللي و ارائه حدود 600 مقاله همراه شد. زير ساخت مناسب نيز براي برگزاري كنفرانس هاي بين المللي وجود دارد. اهميت كشور و فلات ايران و منطقه جنوب غرب آسيا به عنوان يكي از لرزه خيز ترين نواحي جهان و رخداد زمينلرزه هاي مهم و مخربي در پنج دهه اخير در ايران نظير زلزله هاي 1341 بوئين زهرا بابزرگای 7.2 - ، دشت بياض 1347 –7.2 - ، قير، كارزين 1351- 7.0- ، طبس 1357 –7.4- سيرچ 1360 –7.2-، منجيل 1369 –7.4-، اردكول-1376 –7.2- و بم 1382 –6.5- كه تنها همين رخداد هاي ياد شده موجب مرگ بيش از 150 هزار نفر از هموطنان ما در پنج دهه اخير شده است، عامل مهمي براي توجه در سطح ملي و بين المللي به مساله زلزله در ايران است.