اوباما

ديروز براي اولين بار در تاريخ يك سياهپوست - كه از پدر كنيائي و سياه پوست و مادري سفيد پوست و امريكائي زاده شده - به عنوان چهل و چهارمين رئيس جمهوري آمريكا برگزيده شد. ظاهرا سياستهاي غلط و جنگ طلبانه بوش و دولت نومحافظه كار او در عرصه جهاني و وضع بحراني اقتصادي در داخل، از عوامل موثر در راي بالاي مردم آمريكا به اوباما بوده است. به هر حال اين مساله مربوط به مردم آمريكا ست ولي به دليل اهميت آمريكا در سياست و اقتصاد و مسائل مختلف ديگر در جهان و همچنين اينكه آمريكا در ناحيه خاور ميانه در حال حاضر با اشغال نظامي عراق حضور فيزيكي نظامي و تسليحاتي دارد و با اشغال افغانستان در شرق ايران هم حضور يافته است، مسائل و تغييرات در داخل آن مورد توجه مردم دنيا و به وِيژه مردم خاورميانه قراردارد. در مورد ايران در حال حاضر خيلي مشخص نيست كه سياستهاي عملي دولت آمريكا و رفتار آن چقدر تغيير خواهد كرد. ولي حداقلش آن است كه سياستهاي جنگي دولت جورج بوش كه موجب حاكم شدن فضاي نظامي در بخش هاي مختلفي از جهان به ويژه خاورميانه شد، هم اكنون از سوي مردم آمريكا راي منفي گرفته و براي ما مي تواند اين گمان را ايجاد كند كه آن سياستهاي نظامي گري ديگر ادامه نيابد، و ديگر به تنور نظامي گري در اين منطقه حساس از دنيا دميده نشود.
البته آنچه به تحولات مسائل داخل كشورهاي خاورميانه مربوط است قطعا بايد توسط مردم منطقه رقم بخورد. هر نوع منوط دانستن مطلق تحولات داخلي در خاورميانه با تحولات آمريكا و دولتهاي آن، به باور من بر خلاف دانش روز و دستاوردهاي بشري است. فقط اميدواريم رفتار مداخله جويانه دولت آمريكا در نواحي مختلف جهان به ويژه از ديدگاه دخالتهاي نظامي و تجاوز و تسخير سرزمينهاي ديگر و حتي آنچه كه در جريان جنگ داخلي در گرجستان در مرداد ماه گذشته رخ داد و به ويژه رفتار دولت آمريكا در اين موضوع، در دولت اوباما تكرار نشود و ادامه نيابد.