در راه اندونزی

الان نیمه شب چهارشنبه به پنج شنبه ۲۱ آبانماه است و در فرودگاه ابوظبی - پایتخت امارات متحده عربی - در مسیر ترانزیت به سوی جاکارتا هستم. در غالب تیمی از پژوهشگاه متشکل از من و همکارانم دکتر حق شناس و دکتر کلانتری عازم کشور اندونزی هستیم تا از محدوده رومرکزی زمینلرزه ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۹ پادانگ ، سوماترا ، بازدید کنیم. در طی چهل و یک روز گذشته منطقه پادانگ و جزایر سوماترای اندونزی بارها با زمینلرزه های با بزرگای بیش از ۶ به لرزه در آمده است و چندین هشدار سونامی نیز در این مدت داده شده که خوشبختانه هیچکدام رخ نداده است. زمینلرزه پادانگ با بزرگای ۷.۶ حدود ۲۰۰۰ کشته داشته است.

ضمنا اولین بار است که فرودگاه ابوظبی را می بینم. قبلا بارها در سفرهای مختلف به صورت ترانزیت دوبی و فرودگاه آن را دیده بودم. فرودگاه ابوظبی از فرودگاه دوبی البته کوچکتر است ولی همین فرودگاه کوچک بسیار زیبا است و طرح داخلی آن شبیه یک کلنی مرجانی است - احتمالا برگرفته از کلونی های مرجانی در خلیج فارس- ، و در طبقه اول فری شاپ - فروشگاه - و طبقه دوم آن نیز مسیرهایی یه سوی دروازها - گیت های - خروجی است. زیر ساخت خیلی خوب که در دهه های اخیر در کشورهای حاشیه خلیج فارس ایجاد شده است، فضایی بین المللی و ارتباط دهنده شرق و غرب به این کشورها، به ویژه امارات ، داده است و به طور قطع بسیاری از نفع و گردش اقتصادی این کشورها از طریق همین امکانات و فضای مناسب برای تجارت و کسب و کار بین المللی تامین می شود.