انرژی های تجدید پذیر و پاک: ایران و چالش جهان آینده - بخش اول

در ایران امروز بحث در مورد انرژی های پاک بحث نسبتا جدیدی است که به نظر می رسد روز به روز مهمتر و جدی تر می شود. اهمیت موضوع از آن جهت است که از نظر تامین منابع مالی از طریق استخراج و فروش نفت و از نظر تامین انرژی از همین طریق - بر مبنای نفت - و از طریق سد سازی در ایران موانع برای توسعه پایدار جدی به نظر می رسد. علاوه بر پیشرفتهای خوبی که در چندین دهه اخیر در توسعه منابع انرژی ایران حاصل شده، با فروش منابع زیر زمینی به صورت منابع خام و با تحدید منابع آبی منابع آبی داخلی - مثل دریاچه ارومیه- عملا سلامتی انسان و محیط زیست هر دو در معرض خطر جدی قرار گرفته است.

همزمان با احداث نیروگاهها و مصرف انرژی به صورت غیر بهینه، با افزودن گار سی.او.۲ و افزون شدن ریز گرد ها در هوای ایران و احتمال پخش شدن نمک های رسوب شده در بخش خشک شده دریاچه ارومیه در هوای ایران، و از بین بردن باغها و فضاهای شهری به بهانه احداث ساختمانهای جدید و انبوه سازی، و در نهایت با توسعه کند حمل و نقل عمومی، و همزمان ایجاد بی رویه جاده در منابع طبیعی و پارکهای حیاط وحش ایران که به تنوع زیستی ایران را در چند دهه اخیر به شدت خسارت زده و افزایش آلاینده ها در هوای ایران - به ویژه در شهر های بزرگ و کلانشهر ها-، روندی مخرب برای محیط زیست ایران ایجاد کرده است. این شرایط برای آینده ایران و در افق ده ساله بعدی مساله ای چالش برانگیز از دید اکولوژیک خواهد بود. به ویژه اگر با برنامه ریزی حساب شده روی اصلاح این مسیر سرمایه گذاری جدی نکنیم، برای آینده فرزندانمان باید به طور جدی نگران بود. در سالهای اخیر احداث نیروگاه بادی منجیل و رشد استفاده از انرژی خورشیدی که به ویژه در شهر تهران توسعه مناسبی در فضای پارک های شهرنشان می دهد، اینها نشانه هایی است که به همراه احداث و توسعه قطارهای شهری - مترو - برای شهر های بزرگ ایران می تواند چشم انداز مثبت برای توسعه پایدار را برای ایران ایجاد کند. اتکای همچنان جدی و ادامه دار اقتصاد ایران به نفت و توسعه بی رویه منابع انرژی هیدروکربوری چالش هایی است که می تواند در مقابل این روند مانع ایجاد کند.
این ها همه در شرایطی است که رخداد سوانح طبیعی نظیر زلزله و سیل همچنان آسیبهای بیشتر اکولوژیک به طور مستقیم و غیر مستقیم به فلات ایران وارد می کند