نقش تولید ملی : بررسی موردی ، هندوستان

تولید ملی به عنوان یک هدف با نگرش ویژه به شرایط بومی به مراتب اهمیتی فراتر از آنچه که به نام تولید ایزار می شناسیم، دارد. در مملکت هائی مثل کشور ما از حدود پایان سده نوزدهم میلادی به اهمیت تولید ملی پی برده اند ولی هر کدام به تناسب موقعیت و شرایط فرهنگی خویش راه خود رفته اند. کشوری مثل هند از یوق استعمار انگلیس بیرون آمده و امروز اگرچه هنوز در استاندارد کشورهای جهان سوم – از نظر سطح رفاه اجتماعی و زندگی شهری برای شهروندان - است ولی از نظر تولید ملی – اندیشه و ابزار – در رده مطرح بین المللی قرار گرفته است. از دید تولید دانش دانشگاههای هند ارتباط وسیعی با جهان بیرونی برقرار ساخته و از نظر تربیت نیروی متخصص نیز دانش آموختگانی پرورش میدهند که بسیار در انتشار مقالات علمی در سطح درجه یک بین المللی توانائی دارند. از سوی دیگر بازار کامپیوتر و نرم افزار را حتی در ارتباط و رقابت با کشورهای پیشرفته همچون آمریکا انجام می دهند. ازنظر اقتصادی نیز ساختاری فدرال به امکان مشارکت بسیاری از مردم شهر نشین در زندگی اقتصادی و رفاه نسبی را فراهم میکند. البته همزمان بیشتر مردم در یک پذیرش و رضایت اجباری – که ریشه فرهنگی نیز دارد – با فقر خو گرفته اند. از نظر اجتماعی و فرهنگی نیز به اصطلاح 72 ملت با هم به تسامح زندگی می کنند و به نسبت جمعیت آن که حدود یک میلیارد نفر براورد می شود ، یکی از کم تنش ترین کشورهای دنیا است.آزادی مذهبی و سیاسی در آن بر قرار است و خلاصه علارغم اینکه بسیاری از مردم از کوچکترین امکانات رفاهی برخوردار نیستند ولی به نسبت کشورهای درحال توسعه دیگر وضعی به طور نسبی به سامان دارد. در این کشور ماهاتما گاندی نهضت استقلال و آزادی آن کشور را بر علیه استعمار انگلیس رهبری کرد تا در سال 1948 به پیروزی رسید ولی به دست یک متعصب مذهبی - سیک – ترور شد. به باور من هند نمونه مناسی برای برای کشور ماست. البته بستر فرهنگی نسبتا متفاوتی در کشور ما برقرار است و از نظر بافت اجتماعی، جمعیتی و اقتصادی بستری کاملا متفاوت برای نایل آمدن به تولید ملی برقرار است. اتفاقا گرفتاری هم همینجاست.
برای برقراری بستری بومی - با پذیرش و مرتبط با ساختار کنونی جهانی – چگونه فکر و عمل کنیم؟ این موضوع را که در یادداشتهای قبلی نیز به آن پرداخته ام در دو غالب «تولید ابزار ملی» و «تولید اندیشه ملی» دنبال می کنم. دوست دارم در اینجا در این موارد بحث کنیم. چرا در دنیای کنونی در مورد کشورهائی مثل ما برای بعضی از جوانان تولید و اولویت ملی مطرح نیست؟ آیا ارتباطات و برقراری دهکده جهانی در این مورد مقصر است و برای برقراری تولید اندیشه و ابزار ملی باید جوانانمان را از دنیا بی خبر نگاه داشت یا مشکل از جاهای دیگر است؟ چرا جوانان ما کمترین تحمل را یافته اند و بیشترین توقع را؟ چرا ...؟