روزهای آخراسفند

مرحوم فرهاد مهراد یک آواز با گیتار خوانده بود که شعرش از دکتر شفیعی کدکنی بود "در روزهای آخر اسفند/ وقتی بنفشه ها را/ با برگ و ریشه و پیوند و خاک از جای می کنند/ .../ ایکاش آدمی همچون بنفشه ها/ می شد وطنش را /باخود ببرد به هر کجا که خواست..." که بسیار شعر زیبا و نوستالژیکی است که زبان حال آدم های دور از وطن و به ویژه ایرانیان خارج از کشور است. این شعر را مرحوم فرهاد بسیار زیبا با گیتار اجرا کرده است و اگر اشتباه نکنم حدود 10 سال قبل اولین نوار فرهاد بود که بعد از انقلاب منتشر شد. حالا امروز یک ترانه دیگر شنیدم که باز به روز های آخر اسفند اشاره دارد که مجتبی کبیری به خوبی اجرا کرده -همان که صدایش بسیار شبیه سیاوش قمیشی است - و فکر کنم شعرش را مریم حیدر زاده گفته است - که میگه "اگه دلخوشی نباشه /هیچ کجا بهار نمیشه/..." اشاره به آن است که بهار وقتی میاد که دل آدم خوش باشه. به هر حال این روزهای آخر اسفند بسیار الهام بخش است و امیدوارم در دل و جان همه ایرانیان بهار شود. حتی اگر در حال حاضر دل خوشی نداشته باشند یا در گوشه ای از کره خاک زندگی کنند که به لحاظ آب و هوا بهاری نیست . در تهران ما که هوا از همین حالا بهاری شده