چرا دانشجویان انگیزه شان را از دست می دهند؟

یکی از دانشجویانم این هفته مراجعه کردو شکایت از این داشت که علارغم علاقه فراوان که به درس خواندن دارد ولی احساس میکند که به دلیل فشارهای مالی که به او وارد شده اندک اندک انگیزه خود را از دست می دهد. البته پیچیدگیهای اداری برای دریافت کمک هزینه دانشجوئی و همچنین انتخاب موضوع تحقیق به عنوان علاقه اصلی که در آن هیچ حق الزحمه ای برای دانشجو متصور نیست نیز به عنوان دلایل این مساله عنوان می کرد. من باید شهادت دهم که در کلاسی که با من داشت بهترین دانشجوی کلاس بود. ولی به هر حال با گفتن این مسائل به فکر فرو رفتم که چرا؟ مگر ما در هر سال چند نفر داشجوی واقعا علاقه مند و عاشق علم داریم که بخواهیم اینطوری بی انگیزگی آنها را هم شاهد باشیم؟ البته من هر کاری از دستم بر می آمد انجام دادم و در چند راستا این دانشجو را راهنمائی کردم تا مشکلش حل شود. ولی به هر حال مساله همچنان باقی است. وقتی حتی در دانشگاههای اصلی و مهم مملکت تدریس می کنیم و انگیزه و علاقه شدید را کمتر نزد دانشجویانمان می بینیم باید به فکرفرو رویم. آیا میتوان مساله را به موثر نبودن کنکور و اشکال گزینش علمی دانشجویان مربوط کرد؟ ویا مسائل دیگری در زندگی دانشجویان وجود دارد که ذهن آنها را از توجه و تمرکز به علم و تحقیق منحرف می کند؟ و یا اینکه استادان نیز به همان ترتیب مثل دانشجویانشان دگیر مسائل مختلفی هستند که نمی توانند انگیزه لازم را برای تلاش و زحمت کشیدن در دانشجویان ایجاد کنند؟ مگر نه این است که حتی از یک دانشجو با استعداد معمولی میتوان دانشجوی علاقه مند با انگیزه فراوان برای تلاش و تحصیل علم ساخت؟ حداقل تجربه من که پاسخی مثبت برای این سوال فراهم می کند. به هر حال شاید تمام عواملی که در فوق نوشتم موثرباشند و در هر مورد یکی از آنها مهمتر باشد ولی در هر حال یک نکته مهم وجود داردو آن اینکه اگر دانشجوئی عاشق تحصیل باشد و در حین تحصیل علاقه اش را از دست بدهد ما مسئولیم و سرمایه بزرگی از دست داده ایم. باید بسیار به این مساله توجه کرد.