دانشگاه پژوهش محور و كارآفرين-5

شناخت نياز در پژوهش و توسعه كارافريني نقش مهمي دارد.اگر براورد دقيقي از شرايط خود ونياز نداشته باشيم، تعيين هدفها هم غير دقيق و با اشكال همراه خواهد بود.
در ايران ما، در بسياري از موارد، در تعيين هدف پژوهش با اشكال مواجه مي شويم، چرا كه از شرايط خود و نيازهاي واقعي مان و طرح واقع بينانه سوال مشكل داريم. براي طرح واقع بينانه سوالي كه بايد به آن پاسخ داد، لازم است تا آمار درستي در دسترس باشد و بر اساس پردازش غير جانبدارانه آن آمارها، به اطلاعات پايه برسيم. آن اطلاعات پايه راهگشاي ما براي دستيابي به تعريف هدف و نياز پايه ماست.
اگر همچنان بر دور باطل علم براي هدفهاي نامشخص بگرديم، محصول نيز بي مشتري مي ماند. اين همان پژوهش تزئيني است كه توان و انرژي فراواني را به هدر داده است.
ضمنا براي تعريف خطوط كلي پژوهش، نياز شديدي به تجريه و تخصص بالا وجود دارد. چرا كه بدون اين تجربه و هدايت كلان، چه بسا با ديدن اولين كار انجام شده و به نتيجه رسيده به هيجان بيائيم و بر همان اساس تعيين هدف كنيم. اين كار درست نيست.
هدفها نيز بايد دستيافتني و متواضعانه انتخاب شوند. اگر به هدفهاي خيالي - صرفا به دليل پرهيجان و پر سوصدا بودن در صورت كسب نتيجه يا به هر حال بخشي از نتايج قابل ارائه - بپردازيم، هم توان را از دست داده ايم و هم معلوم نيست كه واقعا نتيجه مطلوب و قابل استفاده باشد.
حال كه اين مقدمات را ذكر كردم، اشاره كنم كه اخيرا مراكزي به نام كارآفريني - و در دانشگاه تهران دانشكده كارآفريني - تاسيس شده اند. حركتي جالب است و نشان از توجه به موضوع دارد، ولي يادمان نرود كه با جمع كردن موضوع در يك مركز يا يك دانشكده، مساله قابل حل يا دستيابي نيست. كارآفريني و پژوهش محوري بايد به عنوان هدف بنيادي و مبنائي تمام دانشگاهها و پژوهشگاههاي ما درآيد.