توسعه در كشورهاي در حال توسعه مسلمان

بر اساس آنچه كه در سابقه توسعه علمي و پژوهشي در ايران و كشورهاي در حال توسعه و اسلامي ديده مي شود، آيا روش هاي علمي نوين به عنوان روشهاي منطبق با ريشه در فرهنگ بومي ما وجود دارد؟ بر ميناي چنين ريشه اي بايد تلاش شود تا مشخص شود كه علوم نوين چگونه مي توانند به توسعه در كشوري مثل كشور ما كمك كنند. به اين منظور سابقه علم و فناوري و نهادهاي آموزشي و پژوهشي در ايران، به ويژه در ايران دوران اسلامي – كه مستندات بهتري از آن در دسترس است- راهنماي خوبي خواهد بود. جايگاه دانشمندان ايراني و اسلامي - بدون افراطو تفريط - بايد نقد و بررسي شود. در نهايت مشخص شود كه با وجود تجربه و زيرساختهاي فكري و سنتهاي علمي- پژوهشي در كشورهاي اسلامي و پيوستگي جهان و دنياي ارتباطات آيا مي توان ضمن استفاده از سنت هاي خويش و عدم توسل صرف به ترجمه و پيروي، با بهره گيري از تجربيات ساير فرهنگها، به توسعه سريعتر و سامان يافته دانش و فناوري در كشور خود و كشورهاي در حال توسعه مسلمان كمك نمود؟