براي تماميت ارضي و وحدت ملي كشورمان دارند خواب مي بينند، به هوش باشيم

در دهه سوم دي ماه 91 بود كه خبر آمد در قاهره گروهي از اعراب از كشورهاي مختلف و البته از ايران گردهم آمده اند و در مورد هويتي عربي براي اهواز و خوزستان جلسه اي با حضور مدعويني مختلف (عمدتا تجزيه طلب و مخالف حاكميت ملي ايران) برگزار كرده اند (به نحوي كه اهواز را الاحواز و خوزستان را عربستان ناميده اند!).  هم زمان در وب سايتهاي مختلفي در قالب مقالات و يادداشت در دفاع از حقوق اقوام ايراني، به بيان "به ظاهر" حقوق پامال شده قومهاي ايراني در ادوار مختلف تاريخي پرداخته شد (و همچنان هم مي شود) به نحوي در بيشتر آنها كه قوم فارس در همه زمانها قومي تماميت خواه و پامال كننده حقوق اقوام ايراني ديگر (كرد، آذري، بلوچ و لر...) بوده است. در اين ميان قالب و صورت ظاهر قضيه هم دفاع از حقوق همه انسانها، با يادآوري گوشه هايي تلخ (و البته انتخاب شده از) تاريخ به همراه ذكر حق آزادي اقوام و مثالهايي (باز انتخابي ) از تاريخ ساير ملل و كشورهايي است كه قبلا در يك قالب و يكپارچه بوده و امروزه به صورت چندين كشور گوناگون در جغرافياي جهان به رسميت شناخته مي شوند. دنباله اين بحث مسائل مذهبي است و دامن زدن به اختلافهاي مذهبي (در ايران بيشتر با تاكيد بر تفاوتهاي شيعيان كه اكثريت هستند و برادران و خواهران اهل سنت ما كه در اقليت هستند) و بيان حقوقي با ذكر مجددا انتخابي از بخش هايي از تاريخ و تاكيد بر اينكه حقوق اقليتها پايمال شده و مي شود.  اين روند (توليد محتوي فرهنگي در اينترنت و ساير رسانه ها) ادامه داشت تا اينكه در 11 فروردين 92 خبر رسيد كه جلسه اي مشابه در باكو پايتخت جمهوري آذربايجان، در مورد "آذربايجان جنوبي" (!) برگزار شده است. با مروري بر مضامين مطرح شده در گزارشهايي كه در اينترنت از اين جلسه موجود است، اين بار، سازي مشابه با جلسه اي كه در قاهره براي قوم عرب زبان ايران در استان خوزستان برگزار شده بود، در مورد هموطنان آذري ما دارند كوك مي كنند (و اين بار براي تمام استانهاي آذري ايران). شخصا با نگاه توطئه ديدن همه جريانات، مشكل دارم و معتقدم اول بايد به خودمان به عنوان منشا مشكلاتمان بپردازيم و تلاش نكنيم كه همه مشكلات را از طريق توطئه و دسيسه خارجيان توجيه كنيم. ولي با اين جلساتي كه ظاهرا پي در پي در حال برگزاري است، دم خروس واضح تر از آن است كه بتوان پنهانش كرد! ضمنا اينطور سازمان يافته كه برنامه هايي به صورت جلسات تجزيه طلبان در كشورهاي مختلف اجرا مي شود و توليد محتوي در فضاي مجازي و رسانه هاي مختلف ديگر هم به صورت مقاله و از سوي اهالي قلم و رسانه كه تمايلاتي تجزيه طلبانه و يا گريز از مركز دارند، به نظر مي رسد كه موضوع جدي تر از آن است كه به صورت يك اتفاق يا تصادف به آن نگاه كنيم.  موضوع جدي است و براي وحدت ملي ايران دارند خواب مي بينند. اينكه اين برنامه ها از صورت چه كشورها و سازمانهايي مورد حمايت است، از حيطه اطلاع نگارنده خارج است، ولي اصل موضوع بر نگارنده مسلم است و آن اينكه اين موضوع بايد از سوي همه همه نخبگان و اهل نظر و فرهنگ در ايران جدي گرفته شود. نگاه نگارنده البته اين نيست كه با اين نوع برنامه ها و تلاش ها كشور ما خداي ناكرده متلاشي مي شود. ايران ما با تمام تنوع قومي و زباني و فرهنگي اش پيكر يكپارچه اي است كه با اين حركتها تكه تكه نمي شود. شهيدان حماسه ساز براي حفظ اين كشور اتفاقا بسياري ازهمين قومها و استانهايي بوده اند كه اكنون برنامه هاي اينگونه برايشان مي سازند. از سوي ديگر تلاشم بر اين نيست كه نشان دهم كه در هيچ زماني در گذشته يا امروز هيچ مساله اي يا مشكلي در هيچ قسمتي از ايران وجود نداشته است.  ولي اين نوع پرداختن سلسله وار به مساله اقوام و زبانها و لهجه هاي گوناگون در ايران، و پرداختن سازمان يافته به تفاوتهاي مذهبي بين اقوام مختلف ايران، و دميدن به آتش احساس تظلم و يادآوري بخشهايي انتخابي از تاريخ (بدون نقد و بررسي) و با ترويج فراموشي اهميت وحدت ملي ايران، در شرايط زماني و مكاني حساسي كه در منطقه جنوب غرب آسيا و خاورميانه به لحاظ ژئوپلتيكي برقرار است، نشان دهند خطري جدي است. با اين برنامه ها به وضوح براي تماميت ارضي و وحدت ملي ما خواب ها ديده اند و مسلم است كه موضوع جدي است. بايد به هوش باشيم. بر همه ماست با احترامي عمومي و همگاني و متقابل به همه اقوام، بيش از پيش بر وحدت و يكپارچگي هويت ملي مان تاكيد كنيم.   پاينده ايران