باز نماندن و باز بر خواستن، و بازگشت به زندگي

اين روزها يادداشتهايم خيلي فوتبالي شده، ولي چه كنيم كه فوتبال مثل آينه تمام نما، وضع زندگي ما را - يا بخشهايي از آن را - در يك سرگرمي مفرح به نمايش مي گذارد. ديشب در جام ملتهاي اروپا، تركيه - يا به قول هوادارانش: توركيه- در حالي كه تا يك ربع به پايان بازي 2-0 از جمهوري چك عقب بود، با زدن 3 گل ، ضمن باز گشتن به بازي، به پيروزي هم رسيد. اين پيروزي و صعود به مرحله بعدي انگيزه اي براي برگزاري جشن ملي در كشور تركيه شد. اين را نمي توان نماد پيروزي و موفقيت و انگيزه حفظ اميد حتي در شرايط سخت دانست؟