مرزها میشکند ، صلح برقرار می شود، و ...آفتاب می دمد

امروز پنج شنبه 18/1/84 حدود ظهر به وقت ما گذر گاه مرزی بین هند و پاکستان در ناحیه کشمیر بازشد و پس ازحدود 60 سال اولین اتوبوس از این گذر گاه از کشمیر هند به آزاد کشمیر (که همان کشمیر پاکستان باشد) وارد شد. این مرز از حساسترین مرزهای جهان است چرا که از 1948 که کشورهای شبه قاره هند از استعمارانگلیس مستقل شدند، و ناحیه های مسلمان نشین در شمال شرق و شمال غرب سرزمین هند تحت عنوان پاکستان مستقل شد (و اولین جمهوری اسلامی جهان به عنوان جمهوری اسلامی پاکستان شکل گرفت) تا کنون سه بار برسر مساله کشمیر دو کشورهند و پاکستان با هم جنگیده اند. البته طبق قطعنامه سازمان ملل متحد قرار بود که سرنوشت منطقه کشمیردریک رفراندوم تعیین شود. این منطقه کشمیر بخش شرقیش –جاموو کشمیر- که در شمال سرزمین هند قراردارد همواره مساله دار باقی مانده ولی به بخش غربی که زیر نظر پاکستان اداره می شود "آزاد کشمیر" می گویند. خلاصه دولتهای 55 سال گذشته هند این رفراندوم را برگزار نکرده اند. و جامو وکشمیررا بخش جداناپذیر سرزمین هند میدانند. به هر حال این مرزهمواره پر تنش بوده است . در 1972 پاکستان شرقی که در شمال شرق هند واقع بودبه عنوان کشور بنگلادش از پاکستان غربی جداشد (که از آن پس تنها کشوری بود که نام پاکستان داشت همان بخش غربیاست که همسایه ماست). جالب است که نام پاکستان از کلمه "پاک" فارسی به دلیل مسلمان بودن مردم آن در مقابل نجسی ها (که عمدتا به گروهی بسیار محروم درسرزمین هند اطلاق میشود) می آید. به یاد دارم که در سفری برای شرکت دریک ورک شاپ زلزله شناسی در چین درسال 1380 هنگامی که شب هنگام با هواپیما در حال گذر از این منطقه مرزی بین هند و پاکستان بودم در امتداد مرزی ردیفی از چراغهای نورافکن مسیر جاده مرزی را مشخص میکردند که من ابن روشن بودن مسیر را در شب هنگام به عنوان اهمیت امنیتی آن و حساسیت هردو کشور به این ناحیه مرزی گرفتم. در سمینارهای مختلفی که در کشورهای آسیائی با حضور همکاران هندی و پاکستانی شرکت داشته ام به وضوح دیده ام که متخصصان دو کشور علاقه زیادی به همکاری دو جانبه دارند. از حدود 10 سال قبل تبادل تیمهای ورزشی هاکی موجب نزدیکی هرچه بیشتراین دو همسایه شد. خلاصه پس ازحدود 60 سال این مرز حداقل به صورت سمبلیک گشوده شده است. امید است که این کانون تنش در بخش شرقی سرزمین ما که یکی از نواحی مسلمان نشین دنیاست رو به آرامش برود. گشوده شدن مرزها و جایگزین شدن تعقل و وگفتگو به جای جنگ نیازمند دولتمردانی فهیم و صلح جوو اهل گفتگو است که البته در حال حاضرظاهرا در هر دو سوی مرز یادشده، دست بالا با چنین افرادی است. اصلا چه دلیل دارد که تمام مناطق مسلمان نشین دنیا کانون تنش و بحران باشد؟